به ستوه آمدن ساکنان ناحیه 13 از سرقت‎های شبانه

نویسنده: علی سینا

افزایش سرقت‎های مسلحانه در نواحی مختلف پایتخت، بخصوص ناحیه سیزده که منطقه‎ی محروم نشین است، از هرجای دیگری بیش‎تر مشاهده شده و ساکنان آن را به ستوه آورده است.
این ناحیه که از جهت‎های بسیاری دور از دسترس نهادهای قانونی و امنیتی بوده و نبود یا کمبود ابزارهای نظامی و امنیتی در آن به وضوح قابل مشاهده است، به یک منطقه‎ی حاشیه نشین مبدل شده و بستر مناسبی برای رشد جرایم اجتماعی گردیده است. همین امر باعث شده است تا سارقان شبانه به صورت گروهی به خانه‎های مردم هجوم آورده و بدون ترس از هیچ‎گونه پیگیری و پیگردی، دار و ندار برخی از شهروندان را غارت نمایند.
نمونه‎ی واضح آن در هفته‎ی گذشته به تصویر کشیده شد. مردم ساکن در یکی از مناطق این ناحیه که به نام شهرک رسول اکرم(ص) مسمی شده است، با مشاهده‎ی این پدیده و عدم نظارت نهادهای امنیتی ناگزیر شدند تا خود دست به کار شده و در هر کوچه تعدادی از ساکنان محل به نظارت و مراقبت نشسته و شب را تا صبح از منطقه شان حفاظت نمایند. بالاخره یکشنبه‎شب هفته گذشته، حین حمله‎ی گروه دوازده نفری از دزدان مسلح، مردم موفق شدند تا برنامه‎ی شوم آنان را برهم زده و یک نفر از افراد غیرمسلح آنان را دستگیر نمایند. مردم محل این عضو گروه سارقان را به حوزه امنیتی ناحیه سیزده تحویل نموده و مسوولان امنیتی این ناحیه وعده سپردند تا در خصوص پیشگیری از این پدیده اقدامات لازم را انجام دهند،‌ولی روشن نیست که این وعده تا چه اندازه عملی گردد.
حقیقت این است که در پییشگری از پدیده‎ی سرقت، عوامل متعددی به صورت تربیتی، اخلاقی و امنیتی موثر اند که تقویت اخلاق و ایمان، تشکیل مرکز علمی جرم شناسی و خاستگاه‎های آن، آموزش عمومی به شهروندان و مهم‎تر از همه  توجه اساسي و واقعي به مسایل اقتصادي جامعه به ويژه توجه به امر تورم و مبارزه با ابهام‌ها در اين زمينه می‎باشد. بدون شک، ايجاد آرامش و احساس امنيت از اين جهت نیازمند فقرزدايي، سعي در فراهم نمودن زمينه‎ی تعادل اقتصادي در يك جامعه و برنامه‌ريزي اقتصادي در اين زمينه می‎باشد. علاوه برآن، توجه اساسي به امر ورزش و گسترش آن به صورت همه‎جانبه و سرمايه‌گذاري گسترده در اين زمينه، پيش‎گيري از مهاجرت روستاييان به شهرها، مبارزه جدي با بيكاري كاذب، زيرنظر داشتن محل‌هاي عمومي‌به صورت محسوس و نامحسوس و شناسايي محل‌هاي ويژه تردد سارقان و زير نظر داشتن آنها می‎باشد.
اقدامات امنیتی نیز در کاهش این پدیده موثر است که از آن جمله می‎توان به  انتخاب مأموران پوليس از ميان افرادي‎كه صلا‌حيت پوليس شدن را دارند، تجهيز پوليس به تمام امكانات مدرن و افزايش كارآيي اين نيرو از طريق تقويت همه جانبه، مطلع ساختن مردم از نشاني و تلفن‌هاي پوليس براي اطلا‌ع دادن وقوع سرقت به آنان، سرعت عمل در تعقيب و شناسايي سارقان بر اساس اصول موجود علمي، اعمال مجازات مناسب براي هر گروه از سارقان و توجه اساسي به سارقان آزاد شده از زندان‌ها و مراقبت و كنترول آنها توسط مراكز ويژه حمايت از آنان به شيوه‎ی مقتضي و... می‎باشد.
علاوه براین،  افزايش تعداد گشت‎های شبانه‎ی پوليس در مناطق آلوده به سرقت، خود داري از اعطاي رخصتي و آزادي مشروط و عفو به سارقان سابقه‌دار، كنترول شديد سارقان بعد از تحمل مجازات و پايان محكوميت از طريق ايجاد اشتغال براي آنان، برخورد قاطع قضايي با مشتریان اموال سرقت شده و متخلفينی‎كه به نحوي با سارقان همكاري دارند و  تربيت نيروي مشخص و حرفه‌اي مبارزه با سرقت از سوي پوليس از اقدامات ضروری دیگری می‎باشند.
بدیهی است که پیگیری مسوولان عالی‎رتبه و نظارت بر کارکرد نهادهای زیر دست در نواحی جرم‎خیز از راهکاری حمایتی لازم در کاهش این پدیده می‎باشد.روزهای آغاز حکومت وحدت ملی سخن از نظارت‎های جدی بود که در بسا موارد شخص رییس جمهور دست به کار شده بود. اما به مرور زمان این وعده‎ها فراموش شد و ناامنی و جرایم اجتماعی نه تنها نابود نشد، بلکه افزایش یافت.
شکی نیست که بدون داشتن نیروی پولیس متعهد که هیچ‎گونه همدستی و محافظه‎کاری در خصوص برخورد با سارقان نداشته باشند، نمی‎توان به محو یا حتی کاهش این پدیده موفق شد. زیرا گفته می‎شود در بسا موارد، برخی از نیروهای امنیتی پولیس با سارقان همدستی دارند و این نقیصه به دزدان جرئت بیش‎تری در انجام اعمال مجرمانه می‎دهد.