ورزش افغانستان؛‌ مشق اتحاد با طعم پیرووزی

ورزشکاران افغانستان با انگیزه‌های متفاوتی در رشته‌های ورزشی مختلف فعالیت می‌کنند اما وجه مشترک ایدئولوژیکی این ورزشکاران را می‌توان از حفظ سلامتی تا مشق پیروزی در میدان‌های بین‌المللی دانست.
توسعه ورزش را شاید بتوان بخشی از دستاوردهای ملت و دولت افغانستان در 13 سال گذشته دانست که بیشتر از هر دستاورد دیگری خودنمایی کرده و وِرد زبان افغانستانی‌ها و همچنین ملت‌های منطقه و فرامنطقه شده است.
پیروزی در میدان‌های بین‌المللی و حتی مسابقات جهانی را مردم افغانستان دست‌آوردی می‌دانند که حتی دولت همانند آن دستاورد نداشته و به همین دلیل است که روند رو به رشد ورزش در افغانستان ستودنی تلقی شده و کارشناسان آن را گامی برای رسیدن به مقاصد و اهداف والای انسانی می‌دانند.
ورزش با فراز و فرودهایی در افغانستان همراه بوده اما در 13 سال اخیر روند رو به رشدی را به خود گرفته که بدون شک، مدیریت مدبرانه مسئولان و انگیزه‌های ورزشکاران را نمی‌توان نادیده گرفت.
انگیزه و حس ورزش‌دوستی برای افغانستانی‌های ورزشکار روحیه بخش است و به همین دلیل در چندین رشته به ویژه تکواندو، فوتبال و کریکت پیروزی‌هایی از مسابقات بین‌المللی نصیب این دولت و ملت شده است.
با اینکه ورزش در افغانستان بی‌پیشینه نیست و تاریخچه‌ای طولانی دارد، اما بدون شک آغاز به کار دولت جدید تاریخ جدیدی برای ورزش کشور رقم زده و پیروزی‌های ورزشی در این کشور در جریان 13 سال اخیر بیشتر به نظر می‌رسد.
با توجه به عمر 13 ساله ورزش در افغانستان می‌توان گفت که ورزش را افغانستانی‌ها با انگیزه‌هایی که دارند در حد مطلوبی رشد دادند، انگیزه‌های ورزشکاران را می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:
نخست؛ نخستین انگیزه ورزشکاران افغانستان از انجام تمرینات مختلف ورزشی را می‌توان حفظ سلامتی و تداوم تندرستی دانست و بدون شک، این انگیزه‌ای است که در میان اکثر ورزشکاران جهان دیده می‌شود.
افغانستانی‌ها حفظ سلامتی را برای خود با اهمیت دانسته وانجام تمرینات ورزشی را راهی برای نجات از هوای ناپاک کشور تلقی می‌کنند.
افغانستان با توجه به اینکه بیش از 30 سال جنگ و درگیری را تجربه کرده وضع بهداشتی مطلوبی ندارد، به همین دلیل است که تلاش دارند تا از دریچه ورزش سلامتی روحی و روانی را نیز نصیب خود کنند.
دوم؛ مردم افغانستان انجام تمرینات ورزشی و عضویت در تیم‌های ورزشی را راهی برای رسیدن به اتحاد و همبستگی میان اقوام و ملیت‌ها می‌دانند.
درگیری‌ها و جنگ‌های داخلی که در بیشتر موارد رنگ و بوی مذهبی در افغانستان داشت، صدمه بزرگی به پیکر اتحاد افغانستانی‌ها زده و اکنون نسل جدید در کشور در تلاشند تا از هر دریچه‌ ممکن همبستگی و اتحاد را در میان اقوام بوجود آورند و ورزش را راهی برای رسیدن به آن می‌دانند.
با این وجود، هیچ رشته‌ ورزشی در افغانستان نیست که تمام اقوام افغانستان در عضویت آن سهمی نداشته باشند و ترکیب تیم‌های ملی تمام رشته‌های ورزشی شامل اقوام مختلف کشور است که مردم آن را سبب افزایش همبستگی و تحکیم اتحاد می‌دانند.
سوم؛ یکی دیگر از مواردی که برای ورزشکاران انگیزه‌بخش تلقی می‌شود این است که ورزش را نشانه‌ای از مبارزه با جنگ و رفاقت با صلح می‌دانند.
افغانستانی‌ها معتقدند که با انجام تمرینات و مسابقات کافی و همچنین تشکیل تیم‌های ورزشی که با ترکیب قومیتی است می‌توانند راه را برای صلح، آشتی و دوستی باز کنند.
چهارم؛ افغانستانی‌های خسته از جنگ و خشونت تلاش دارند تا با ورزش نشان دهند که افغانستان ملت عقب‌مانده و جنگ طلب نیست، بلکه کشور صلح‌دوستی و متمدنی است که می‌خواهد همانند سایر ملت‌های دنیا با آرامش زندگی کند.
با این وجود، ورزشکاران افغانستان تلاش دارند با پیروزی در مسابقات بین‌المللی توانایی خود را در جهان به نمایش گذاشته و افکار آنان را نسبت به افغانستان تغییر دهند.