فلسطین در انتظار بهارعربی

القدس العربی:

فلسطین در انتظار بهارعربی

بعد از آن‎که کتائب القسام، شاخه نظامی جنبش مقاومت اسلامی حماس، تهدید کرد که شهرهای تلاویو و حیفا و قدس و اسدود را با موشک‎های خود موشک باران خواهد کرد درگیری‎های اسراییل و فلسطین وارد مرحله‌ی جدیدی شده است.

اسراییل، با همه‎ی خویاستکباری معمولش، و بعد از این‎که کلامی موافقت کرد که بر توافق آرامش مقابل آرامش با میانجی‎گری ارتش مصر پای‎بند باشد، 40 هزار نیروی ذخیره‎یخود را فرا خواند و عملیات فلات استوار را آغاز کرد. به دنبال آن رهبران و فعالان حماس و حرکت‎های مقاومت فلسطینی دیگر را هدف قرار داد و در این راه برایش فرقی هم میان زنان و کودکان نمی‎کند، کما‎این‎که دیدیم در خان یونس بعد از آن‎که مردم با خالی کردن خانه مسکونی خود و همسایگان‎شان مخالفت کردند و سپر انسانی برای حمایت از خانه و کاشانه‎یخود در برابر حملات موشک‎های صهیونیستی ایجاد کردند، جنگنده‎های اف 16 اسراییلی شهروندان آن منطقه را بمباران کرد که باعث شهید شدن بسیاری از مردم شد. اتفاقی‎که جنبش حماس از زبان سخنگویش، سامی ابوزهری آن را جنایت جنگی دانست و اسراییلی‏ها آن را اهدافی مشروع علیه مقاومت توصیف کردند.

این در حالی است‎که حکومت خودگردان فلسطینی به ریاست محمود عباس تنها خواستار توقف خشونت‏های اسراییل و توقف حملات هوایی شد و از جامعه جهانی خواست دخالت فوری و عاجل کند و جلو خشونت روزافزون اسراییل که می‎رود منطقه را با ویرانی و بی ثباتی بیش‎تر مواجه کند، بگیرد. اگر چه حکومت خودگردان فلسطینی فقط به بیان کلامی در این زمینه بسنده کرد، اما همین هم قابل قبول است، اما مشارکت رییس جمهور عباس در کنفرانس صلح تلاویو که توسط روزنامه‎یاسراییلی هاآرتص ترتیب داده شده بود و در آن سخنان ضبط شده‎یاو پخش شدند، اقدامی نابخردانه و محرک علیه ملت فلسطین که در معرض کشتار و فجایع انسانی از سوی اسراییل است، محسوب می‎شود.

حداقل از آقای رییس حکومت خودگردان انتظار می‎رود که اول از همه ملت خود را مخاطب قرار دهد و به آنها بگوید که چه راهکارهایی برای رویارویی با تکبر و ستم و طغیان اسراییلی‎ها دارد، همچنین انتظار می‎رود که از تنها سلاحی‎که حکومت خودگردان دارد و همچنان تهدید به استفاده از آن می‎کند، استفاده کند و بگوید که آن چه در فلسطین می‎گذرد را به دادگاه جنایت‎های بین‎المللی و سازمان‎های حقوق بشری می‎برد.

البته مردم فلسطین از حکومت خود انتظاری ندارند، حکومتی‎که خود را به همکاری‎های امنیتی با اسراییل مرتبط کرده و تنها از سلاح ضعیفی‎که پولیس‎اش در اختیار دارد علیه اسراییلی‎ها استفاده می‎کند، اما با این حال باز هم انتظار می‎رود که حکومت خودگردان لحن خود را تغییر داده و خود را همانند قهرمان مدافع ملت فلسطین و کرامت آن نشان دهد.

نخبگان فلسطینی را می‎توان در حکومت‎های رام‎الله و غزه جستجو کرد که به توافق آشتی تاریخی با یکدیگر رسیدند، انتظار می‎رود که این آشتی به تشکیل دولت یک‎پارچه‎یفلسطینی بینجامد که مواضع یک‎سانی در برابر دشمن اسراییلی که شمشیر بر گردن مردم غزه گرفته است، اتخاذ کند، انتظار می‎رود که این دقیقا همان نقشه‎ی راهی باشد که  پیش روی رام‎الله قرار می‎گیرد. 

حماس با اتخاذ تصمیم شجاعانه‎اش برای مواجهه با اسراییلی‎ها آرامش مقابل آرامش را به خشونت در برابر خشونت ترجمه کرد، تا نشان دهد توانایی بالایی برای تحمل محاصره عربی و جهانی دارد، جامعه‎ای که همیشه حماس را محکوم به داشتن موشک‎هایش کرد در حالی‎که هیچ واکنشی نسبت به جنایات اسراییل در حق فلسطینیان نداشت.

دنیا و اعراب افق‎های روشن و امید را در برابر فلسطینیان بستند و اکنون همه باید مسوولیت تاریخی خود که نمی‎توانند از آن فرار کنند را بپذیرند.

همان طور که تظاهرکنندگان عرب در تونس و مصر و لیبی و یمن در برابر ابزارهای کشتار و ویرانی ایستادند و اجازه ندادند بیش از آن مورد توهین قرار بگیرند و کرامتشان لگدمال شود و آینده خود و فرزندانشان تیره شود، فلسطینیان نیز باید بهار عربی تازه‎ای را تجربه کنند. بهار عربی‎ای که می تواند بسیاری از معادلات را تغییر دهد.