پیمان امنیتی، حاشیه‎ای مهم‎تر از متن

پیمان امنیتی، حاشیه‎ای مهم‎تر از متن

پیمان امنیتی، آخرین برگ بازی ایالات متحده امریکا در صفحه‎ی افغانستان است که می‎خواهد با گذاشتن آن در جایگاه مناسب، آخرین تخته‎ را به سود خویشتن مات نموده و از این حیات خلوت به عنوان بستر بازی‎های منطقه‎ای در سیاست خارجی اش استفاده نماید.

به همین دلیل نیز پای دولت‎مردان کاخ سفید در هر مسأله‎ی سیاسی و سرنوشت‎ساز افغانستان دخیل بوده و نقش آنان در معادلات مهم سیاسی کشور برجسته به نظر می‎رسد. هدف نهایی ایالات متحده امریکا از این پادرمیانی نیز همانا رسیدن به اهداف سیاسی اش می‎باشد و بدون رسیدن به این مقاصد، به جنگ فرسایشی موجود به کمک عوامل منطقه‎ای اش ادامه خواهد داد. این امر در آخرین سخنرانی رییس جمهور نیز بار دیگر تکرار شد و آقای کرزی اذعان نمود که باید در امضای پیمان امنیتی با امریکا تأمل زیاد کرد. زیرا کلید صلح در دستان کاخ سفید و اسلام آباد است و این دو کشور بدون تأمین اهداف سیاسی شان این کلید را به افغانستان نخواهند سپرد.

این امر نشان می‏دهد که پا درمیانی امریکا در این مسأله به نحوی است که کلید صلح و مذاکره باید در دست دولت‏مردان کاخ سفید قرار داشته و هرگونه که این کشور لازم ‏می‏داند، این روند به پیش برود.

در این میان هراس از این می‎رود که با امضای پیمان امنیتی، بار دیگر صلح در افغانستان تأمین نگردد و این همان نقطه‎ای است که آقای کرزی به آن واقف شده و به همین دلیل تأمین صلح را پیش‎شرط امضای پیمان امنیتی قرار داد. زیرا حضور طالبان یا هر گروه دیگری که برای دولت به لحاظ داخلی یک چالش به حساب آید و ایجاد تنش در منطقه به منظور وانمود ساختن دشمنان خارجی برای افغانستان از جمله اهدافی اند که کاخ سفید آن را در افغانستان در پیش گرفته است. با این وجه، تردید نباید کرد راه اندازی بازی پیمان امنیتی و اصرار بر عدم پذیرش پیش‌شرط‎های افغانستان، با هر نیت و هر نوع تبانی که صورت گرفته باشد، هدف اصلی آن در مفکوره‎ی غربی‎ها که با ادعای تحقق ثبات، امنیت و ترقی وارد افغانستان شدند، ایجاد فضایی برای فرار از مسوولیت و فرافکنی در امرمبارزه با تروریزم به حساب می‌آید. زیرا با وضع موجود، هرگونه هرج و مرج در جریان انتخابات با امضای پیمان امنیتی مرتبط دانسته شده و بخش بزرگی از ملامتی آن به دوش دولت، حکومت و ساختاری انداخته می‎شود که تسلیم فشار ایالات متحده امریکا نشده است. اما هیچ تضمینی وجود ندارد که این وضعیت با امضای پیمان امنیتی به شکل مثبت آن تغییر خورده و ثبات پایدار در افغانستان حاکم شود.

بنابراین، پیمان امنیتی  در صورتی می‏تواند ابزار خوبی برای حکومت افغانستان باشد که با استفاده از آن خواسته‏های مردمی را در راستای ایجاد ثبات دایمی، حمایت‏های مختلف از حکومت کشور مورد استفاده قرار گیرد. اما هراسی که وجود دارد این است که مبادا این برگ برای امتیازگیری سیاسی از سوی ساختار سیاسی آینده به نحوی مورد بهره برداری قرار گیرد که بهای آن امتیازات مالی کوتاه مدت در برابر امضای پیمان امنیتی باشد نه منافع ملی و مردمی. زیرا در شرایط حاضر افغانستان نیازمند آن است تا خزانه‎ی خالی را پر نموده و به نحوی برای ادامه‎ی حیات نظام سیاسی تلاش نماید.