بهار، بازتاب شگفت راز حیات در عرصه‎ی هستی

نوروز، با بهاری می‎آید که یادآور رستاخیز و تحول ژرف و دل انگیز در حیات بشر است و اینک، کتاب بزرگ آفرینش، فراروی ما گشوده می‎شود.
بهار، بازتاب شگفت راز حیات در عرصه‎ی هستی است و انسان، برترین آفریدگان خداوند هستی بخش... آیین اسلام، آیینه عقل و منطق است و «عید»، لبخند شادی بر دل‎ها نشستن و دل و دیده از حرام، فرو بستن.
«تقویم»، سرگذشت ماست که با «تحویل سال» رقم می‎خورد و «تقدیر»، سرنوشت ما که تنها با «تحویل حال» صورت می‎پذیرد؛ در این میان، عرضه‎ی تحول از هموست که همه چیز از او راست آید و تقاضایش از انسان که بسته به همت و تلاش اوست. گناه بهار چیست، اگر ما هنوز در خواب زمستانی هستیم؟!
بهار در خود، رازها دارد؛ بهار طبیعت، یادآور قیامت است و بردمیدن سبزه ها و گیاهان از خاک و در دیده عبرت بینان، نشان قیامی دیگر، پس از مرگ، برای محشور شدن. بهار، زمین‎های مُرده را زنده می‎گرداند، بر اندام عریان درختان، جامه‎های سبز می‎پوشاند.
نوروز، سرشار از رازها و رمزهاست و آغاز بهار؛ همراه با سنت‎های نیکوی بسیار که از دیرباز برای ما به یادگار مانده اند و پیشوایان پاکمان هماره آن‎ها را، باز گفته اند؛ پاکیزگی جسم و جان، دعا و نیایش به درگاه خدای مهربان و... دوری از گناهان؛ تا هر روزمان «عید» باشد؛ سرشار از شوق و شور، مهربانی و سرور و... چنین است که عید، روزی است که آدمی در آن، به زشتی‎ها نیندیشد. به امید آرزوی بهار زیبا و نوروزی که عید واقعی برای همگان باشد.