رئیس جمهور؛ سنگ‎های بزرگ و انتظارات بزرگ‎تر

رئیس جمهور؛

سنگ‎های بزرگ و انتظارات بزرگ‎تر

آغازین روزهای رئیس جمهور احمدزی، روزهای پرشور وپرکار وی بود؛ فرمان رسیدگی مجدد به پرونده کابلبانک به‎عنوان بزرگ‎ترین اختلاس بانکی در کشور، فرمان‎های بجا و بایسته در مورد تقرری‎ها و عدم انفکاک از وظیفه تا اطلاع ثانوی، سر زدن از زندان پلچرخی و دادن اولتیماتوم به دادستان‎های این زندان جهت بررسی پرونده زندانیان بلاتکلیف، تاکید برعدم سیاسی کردن پولیس و آوردن نظم و امنیت سرتاسری بخصوص در کابل، حکم سرپرستی برای وزیران کابینه و والیان سراسر کشور و بالاخره تن ندادن به غوغاسالاری‎های مدافعان به‎اصطلاح حقوق بشر و اعدام مجرمین حادثه پغمان، از جمله اقداماتی اند که در نخستین روزهای کاری آقای اشرف غنی احمدزی عملی شد که بازخوردهای خوب و مثبتی را در پی داشتند.

در کشوری‎که سالیان متمادی به‎مردم آن دروغ گفته شده و به‎جای خدمات صادقانه، خیانت‎های سازمان یافته صورت گرفته و ازقدرت به‎مثابه‎ی سکویی برای غارت و اختلاس استفاده شده است، این جد و جهدها و مساعی و تلاش‎های خستگی ناپذیر رییس جمهور، به‎دیده‎ی‎ قدر نگریسته می‎شود و به همین خاطر است که آرزوها یک‎بار دیگر در کشور زنده شده و مردم امیدهای تازه‎ای را در خود احساس می‎کنند.

بی تردید جدیت رییس جمهور در اجرای فرامین، قوانین و مقررات داخلی و تامین عدالت اجتماعی، پشتوانه‌ی وسیع و گسترده مردمی و نهادهای اجتماعی را همراه خود خواهد داشت و همین حمایت‎ها و پشتیبانی‎های ملی اند که اقتدار و قدرت ملی حکومت و دولت وی را به‎دنبال خود می‎داشته باشد؛ رییس جمهور با اتکایی به چنین حمایت مردمی و ملی است که می‎تواند از موضع قدرت برتر سیاسی و عزت ملی با جهان نیز سخن گوید و دیپلوماسی کشور را به نمادی از عزت و اقتدار و متکی به اراده مردم تبدیل سازد؛ واضح است‎که دستگاه دیپلوماسی علاوه بر داشتن مهارت، دانش و فن دیپلوماسی، تنها با اتکا به قدرت ملی است که می‎تواند روابط خارجی افغانستان را در پنج حوزه و حلقه‎ی سیاسی جهان که آقای احمدزی از آن به‎عنوان حلقه‎های سیاسی روابط خارجی خود یاد کرده و تعریف نموده است، ارتقا و گسترش دهد.

اکنون مردم افغانستان با شروع فصل تازه‎ی قدرت سیاسی، شاهد برداشتن چنین گام‎های اساسی است؛ این گام‎ها برای مردمی‎که چندان خیر و برکتی از حکومت‌های گذشته خود ندیده اند، به‎‌مثابه‌ی برداشتن سنگ‎های بزرگ تلقی می‎شوند؛ اما پرواضح است؛ برای مردم محروم و دورمانده از عدالت اجتماعی که در مقایسه با کشورهای جهان و حتی همسایگان، هنوز در نخستین روزهای تولد خود قرار دارند، این قدم‎ها و سنگ‎های به‎ظاهر بزرگ، کوچک‎ترین گام هم بحساب نمی‎آیند؛ زیرا شکاف‎های اجتماعی، عقب ماندگی‎ها، بی عدالتی‎ها و مظالم و محرومیت‎ها دراین سرزمین آن‎قدر وسیع و گسترده اند که

اگر شب و روزهم تلاش گردد و لحظه‎ای آرام و قراری نباشد، بازهم جبران خسارت‎های وارده بر مردم کشور نخواهد شد. با آنکه در ضرب‎المثلی، برداشتن سنگ بزرگ را به‎معنای نزدن آن تعبیر می‎کنند، اما روشن است‎که نمی‎توان اقدامات خوب و ستودنی آغازین روزهای رییس جمهوراحمدزی را به‎عنوان سنگ بزرگ براساس این ضرب‎المثل یاد کرد؛ زیرا گفته شد که مطالبات مردم ما و آروزهای خفته در این خاک به پیمانه‎ی چندین نسل تلنبار شده و انتظاراتی بس بیش‎تر از این‎ها از حکومت وی وجود دارد.

مردم؛ اما این روند تازه را با این نگرانی دنبال می‎کنند که نکند حرکت‎های تحول‎آفرین و اصلاحی تازه، در نطفه خفه گردد و روندی رو به چشم انداز روشن و روشناگرای کنونی، از حرکت باز مانده و متوقف گردد.

لذا انتظار می‎رود، این امید به یاس و ناامیدی تبدیل نشده و حرکتی رو به پیش کنونی، همچنان دوام‎دار و ایستا ناپذیر باقی بماند.