سرمقاله
تا چند روز آینده چوکیهای خالی وزارتخانهها با نشستن وزیران تأیید شده توسط اعضای مجلس پُر خواهند شد و خیال همگان از بودن یک مقام اصلی در نهادهای عالی راحت میشود.
اما آیا این پایان کار جنجالبرانگیز تشکیل حکومت میان دو جناح سیاسی که رقیب دیروزی و شریک امروزی میباشند، بوده و سرآغاز رفتن افغانستان به سمت ثبات و توسعه خواهد بود؟
هرچند پاسخ این پرسش در جریان ماههای آتی و روند کاری وزیران مشخص خواهد شد، ولی به نظر میرسد در نبود برنامهی مدون، منسجم و سنجیده شدهای که براساس شاخصهای اصلی توسعهمحوری و نیازهای افغانستان به آن تنظیم شده باشد، رفتن به سوی توسعه و ثبات قدری دشوار خواهد بود.
لذا ضروری است تا جهت کارآمد ساختن ادارههای تحت رهبری وزیران پیشنهادی، میکانیزم منظم کاری ساخته شده و قانونمحوری در ادارههای عالی حکومتی به عنوان یک اصل اساسی و گریزناپذیر رعایت گردد. زیرا در گذشته بسیاری از امور اداری و خدماتی بر حسب سلایق اشخاص و بر محور منافع فردی تنظیم شده و به پیش برده شده است؛ امریکه در ساختار کنونی حکومت و تقسیم ادارهها میان احزاب سهیم در قدرت بیشتر قابل تصور میباشد.
بنابراین، انتظار میرود تا کارهای وزارتخانهها و سایر ارگانهای عالی در مرکز و ولایتها براساس یک برنامهی منظم و کارشناسی شدهی توسعهای به پیش برده شده و متصدیان این پستها در قبال وظایف محوله، به مراجع عالی پاسخگو باشند. این همان چیزی است که بارها در اظهارات شخص رییس جمهور نیز مورد اشاره قرار گرفته و برآن تأکید شده است. بر مبنای تعهد و وعدهی رهبران حکومتی، قرار است تا وزیران بر مبنای قرارداد کاری از پیش تنظیم شده در منصبها قرار گیرند و در صورت ناکامی در اجرای قرارداد کاری، مورد پیگرد و پاسخگویی قرار گیرند.
حال دیده شود که این وعدهی رییس جمهور و سایر رهبران عالی حکومتی محقق خواهد شد یا بار دیگر این تعهد نیز در گرو مصلحتهای سیاسی گرفتار مانده و همانند اصل شایستهسالاری در معرفی اعضای کابینه، به فراموشی سپرده خواهد شد.
شکی نیست که هرگاه وزیران معرفی شده بیش از آنکه در قبال مصالح ملی احساس مسوولیت نمایند، در برابر رهبران سیاسی شان پاسخگویی داشته باشند، باید منتظر چشمانداز ناگوار حکومتداری باشیم. زیرا در این فرایند، منافع ملی و قانون و مقررات، قربانی مطامع فردی و مصالح سیاسی خواهد شد و ناکامی در کارکردهای وزیران کابینه به مقیاس بیشتر از دورهی گذشته به زعامت آقای کرزی رونما خواهد شد. در آن صورت است که مسوول به هدر رفتن یک دورهی کاری و ضایع شدن فرصتها و هزینههای ملی در قبال کشور، همانا رهبران کنونی حکومت وحدت ملی خواهند بود.