شکست امریکا در آزمون دموکراسی و مبارزه با تروریزم

امریکایی‎ها این روزها، روزهای سختی را سپری می‌کنند و دمو‌کرات‌های حاکم به ایالات متحده که تا انتخابات بعدی به نظر می‎رسد فرصت زیادی ندارند، بین حمایت از دموکراسی و دفاع از دیکتاتوری و در جنگ جاری علیه تروریزم در خاورمیانه سرگردانند.
کاخ سفید این روزها در شرایطی به سر می‎برد که میان سنتی‎ترین دیکتاتوری جهان و آزادترین کشور دموکراتیک منطقه سرگردان است.
این کشور حتی نمی‎داند خود را در صف نیروهای مقاومت ضدتروریستی باید قرار دهد یا در صف حامیان و موسسین گروه‎های تکفیری و صاحبان فتواهای ضدانسانی.
آنها در حوزه مسایل و تحولات منطقه‎ای، بصورت واقعی دچار نوعی بلاتکلیفی هستند و درحالی‎که اطمینان یافته اند، ریشه‎های افراط گرایی و تروریزم کجاست، اما همچنان همان ریشه‎ها را حمایت کرده و برای جنگ افروزی تشویق می‎کنند.
امریکایی‎ها که یک ائتلاف بین‎المللی علیه گروهک تروریستی داعش با حضور 70 کشور تشکیل دادند، اکنون بعد از ماه‎ها قادر نیستند بصورت واقعی یک بیلان کاری ارائه کنند.
آنها بارها اخبار غیر واقعی مبنی بر هدف قرار دادن ابوبکر البغدادی را در بوق کرده و هر روز خبر از کشتن سرکردگان این گروه تروریستی دادند، اما همه اش نادرست بود و مواضع داعش نیز هیچگاه طی ماه‎های گذشته بر اثر بمباران‎های هوایی ائتلاف آسیب ندید.
حتی تعداد پروازهای جنگنده‎های امریکایی و ائتلاف طی ماه‎های گذشته بیش از 5 – 6 سورتی نبوده و بیش‎تر جنبه نمایشی داشته است، بطوری که تعداد پروازهای 70 کشور عضو ائتلاف به اندازه یک روز پروازهای سعودی ها و متحدانش بر فراز یمن نبوده است.
اما واقعیت‌های صحنه میدانی چیزهای دیگری می‌گویند؛ بمباران‌های به گفته خودشان اشتباهی مواضع نیروهای عراقی، پرتاب سلاح و تجهیزات برای داعش، عدم تحرک جدی برای متقاعد کردن کشورهایی که مرزهای خود را بر روی داعش بازگذاشته اند و همچنین باز بودن مجاری نقل و انتقال پول برای گروه‌های تروریستی.!
در جریان آزادسازی تکریت در ماه گذشته، 10 دولت منطقه‌‎ای به رهبری عربستان، به دولت عراق فشار شدیدی وارد کردند تا مانع از انجام آن شوند و امریکایی‎ها نیز آنان را همراهی کردند. این همان 10 کشوری هستند که حالا بر سر مردم و زنان و کودکان بی دفاع یمن بمب فرو می‌‎ریزند.
کار به جایی رسیده که زمانی هم که قرار می‎شود امریکایی‎ها در عملیاتی علیه داعش حضور یابند، سایر نیروهای ضد تروریستی بر روی زمین، کنار می‎کشند و این موضوع به صراحت در جریان عملیات آزادسازی تکریت به وقوع پیوست و پس از درخواست دولت عراق از ا‌مریکایی‌ها برای پروازهای جنگی بر فراز تکریت، گروه‌های زیادی صحنه نبرد را ترک کردند و همه شاهد بودند که پس از حضور بی حاصل یک هفته‌ای جنگنده‌های امریکایی، دولت عراق دوباره سراغ نیروهای مقاومت ضد تروریستی رفت تا آنها بازگردند و کار را تمام کنند.
حالا، این سیاست‌‎ها و سناریوها در قبال ملت یمن در حال تکرار است و امریکایی‎ها در حال حمایت از نادر بازمانده‎های نظام‎های حکومتی و خشن جهان هستند که ادعا دارد با بمباران غیرنظامیان و تاسیسات یک کشور مستقل، قصد دارد حکومت مردمی آن را به قدرت بازگرداند!
چرا چنین است؟ چرا گروه‎های ضد تروریستی منطقه به امریکا اعتماد ندارند؟ اینها موضوعات پیچیده‎ای نیست و نشان می‎دهد که امریکایی‎ها در آزمون دموکراسی و مبارزه با تروریزم که با شعار آن سال‌ها در مناطق مختلف جهان مداخله کرده اند، شکست خورده و چیزی به نام خود ثبت نکرده اند، اما در مقابل علامت های سوال زیادی توام با بی اعتمادی به جا گذاشته اند؛ ابهامات و سوالاتی که ریشه در سیاست گذاری‎های مبتنی بر سلطه جویی و مناسبات این کشور با متحدان سنتی اش در خاورمیانه دارد که این روزها کاخ سفید را در اتخاذ تصمیمات درست و منطقی در مخمصه قرار داده است.