آينده‌ي سياسي کشور در گرو انتخابات

آينده‌ي سياسي کشور

 در گرو انتخابات

استمرار اختلافات و اوج‌گيري آن در جريان بازشماري و تفتيش آراي انتخابات، بار ديگر افکارعمومي را آشفته ساخته و فضاي ذهني جامعه را در هراس رفتن کشور به بحران ديگر فرو برد.

اين فضا بخصوص زماني ترسناک شد که فضاي اتهام‌زني پاي دولت‎مردان بلند رتبه را نيز گرفته و اعتبار و حيثيت اين پروسه‌ي دموکراتيک برخاک يک‎سان شد. اين در حالي است که پس از توافق نامزدان رياست جمهوري تاحدودي جوانه‎هاي اميد بر ذهن شهروندان روييده و تازه شد. اما پا فشاري کانديدان روي خواسته‎هاي سياسي شان و رونما ساختن ابزارهاي فشاري که در حد اصرار و انکار قرار دارد، ابهامات بيش‎تري را بر فضاي انتخاباتي گستراند.

در همين حال، نهادهاي مسوول اقتصادي و سرمايه‎گذاران ملي هشدار از بحران اقتصادي داده و از فرار سرمايه‎ها سخن مي‎گويند. مردم از نبود کار و شغل و در آمد در رنج هستند و اقشار کم درآمد جامعه به سختي امرار معيشت مي‎کنند. بسياري‎ از شهروندان نيز به فکر فرار بوده و آرام و قرار شان برهم خورده به دنبال راه بيرون رفت از اين سرزمين و پناه بردن به ملک آرام ديگري هستند. فضاي بيرون از افغانستان نيز تعريف خوشايندي براي مهاجراني نيست که هويت شان با ترور و ترياک آميخته و خيلي از شهروندان کشورهاي مهاجرپذير از شنيدن نام کشوري‎که سال‎هاست با ترياک و ترور شهرت پيدا کرده در هراس افتاده و نفرت و انزجار دارند.

با اين وجود نيز شهروندان کشور به بهاي زنده ماندن خود و تأمين معاش فرزندان خويشتن دست به هر کاري زده و هرگونه توهين و تحقير و دشواري‎هاي مهاجرت را به جان مي‎خرند. شکي نيست که تقصير اصلي اين وضعيت به دوش سردمداراني است که نتوانسته از فضاي به وجود آمده طي سيزده سال گذشته به خوبي استفاده نموده و بستر آرامي براي زندگي در اين سرزمين مهيا سازند.

بدتر از همه اينکه رهبران سياسي بي توجه به پيامدهاي ناگوار حرکت‎هاي شان، کوشش کرده اند تا از ساختارهاي قومي منحيث ابزار سياسي استفاده نموده و با پر رنگ ساختن آن، زمينه‎هاي پراکندگي و تفرقه را همواره داغ و زنده نگهدارند. تداوم اين حالت، از جامعه‎ي افغانستان، خاکستري ساخته است که در زير آن آتشي در حال شعله گرفتن است و شکنندگي اوضاع با سرعت و شدت خطرناکي قابل تصور مي‎باشد.

شکي نيست که اگر وضعيت به گونه‎ي موجود آن ادامه يابد، آينده‎ي سياسي کشور با خطر جدي مواجه بوده و اعتماد کشورهاي بيروني نيز براي حمايت از روند رو به توسعه‎ي افغانستان سلب خواهد شد. در آن صورت، هيچ تيم و حلقه‎اي به اهداف خويش دست نيافته و شکست تمامي نهادها، حلقه‎ها و اقشار اجتماعي کشور همراه با رهبران سياسي و بازي‎گران صحنه‎ي انتخاباتي محقق خواهد شد.

لذا بهتر اين خواهد بود تا ترتيبي اتخاذ گردد که بيش‎تر از اين هويت مردم و آينده‎ي سياسي کشور با سياهي و تباهي رقم نخورده و از ظرفيت‎هاي موجود براي مذاکره استفاده شود نه منازعه‎اي که سود هيچ‎کسي در آن محقق نخواهد شد.