عصر ترجیح قلم بر تفنگ

13 سال تلاش در افغانستان با نظام و ایده‌های آزادی‌خواهانه و با وجود امنیت نسبی توانست تحول عظیمی را در بخش‌های مختلف کشور ایجاد کرده و باعث شد نسل نو «قلم» را به «تفنگ» ترجیح دهد.
13 سال تلاش در افغانستان با نظام و ایده‌های آزادی‌خواهانه و با وجود امنیت نسبی توانست تحول عظیمی را در بخش‌های مختلف کشور ایجاد کرده و باعث شد نسل نو «قلم» را به «تفنگ» ترجیح دهد.
بیش از 30 سال جنگ داخلی و مجاهدت افغانستانی‌ها در برابر اشغالگران و قدرت‌مندان جهانی رسم زندگی با تفنگ را به هر افغانستانی آموخت و شاید کسی نبود که در این سال‌ها در افغانستان با سلاح سر و کار نداشته و آن را در اختیار نداشته باشد.
بدون شک، حضور تفنگ‎داران آسیبی بودند برای جامعه اما شرایط کشور مردم را وادار کرده بود تا رسم داشتن تفنگ را در وجود خود نهادینه کرده و برای دفاع از خود، خانواده، مال و بلاخره کشور خود با آن سروکار داشته باشد.
در جریان 30 سال جنگ تفنگ برای افغانستانی‌ها تقدس داشت و آن را نجات دهنده می‌دانستند، اما بازهم می‌دانستند که تفنگ راه چاره‌ای مناسب نیست و نباید حاکمیت تفنگ همچنان پابرجا بماند.
13سال زمامداری «حامد کرزی» رییس جمهور پیشین افغانستان رسم تفنگ‌داری را به قلم‌پروری تبدیل کرد و در این سال‌ها افغانستان علاوه‌بر پیشرفت‌های زیاد در بخش‌های اقتصاد، امنیت، آموزش، بهداشت و ده‌ها مورد دیگر، حضور پررنگ قلم را نیز شاهد بود.
افغانستان که 13 سال پیش حتی چاپخانه‌ای برای چاپ کارت «عروسی» و «نامزدی» نداشت و مجبور بودند تا کارت‌های آماده پاکستانی را خریداری کنند، اکنون دانشمندان بزرگی را در خود جای داده که هر روز بر تعداد آنان افزوده می‌شود.
ساکنان افغانستان به صورت یکسانی قلم‌پروری را تجربه نکردند بلکه فرهنگ علم‌دوستی و خردورزی در مناطقی که رسم تفنگداری نابود یا کم‌رنگ شده، بیشتر به چشم می‌خورد.
در کل می‌توان گفت که افغانستانی‌ها به‌ویژه نسل جدید میان رسم تفنگداری و قلم‌پروری شناور هستند و بدون شک، هر 2 رسم در حال رقابت‎اند، اما با این وجود می‌توان گفت که دیگر رسم تفنگ‌داری توسط افغانستانی‌ها استقبال نمی‌شود.
با این وجود، افغانستانی‌ها قلم‌پروری و علم‌دوستی را نسبت به تفنگداری ترجیح می‌دهند و این در حالی است که دشمنان افغانستان در تلاش برای برتری سلاح بر قلم هستند و به همین دلیل است که تروریست‌ها به دنبال ناامن‌سازی مناطقی هستند که تحت حکمروایی قلم است.
با تجربه‌ای که افغانستانی‌ها از میدان‌های نبرد گرم و سرد دارند، به خوبی مشخص است که در این میدان نیز پیروز خواهند شد و به زودی نقش علم و قلم نسبت به جنگ و تفنگ در تمام افغانستان پررنگ‌تر خواهد شد.