تجارت مرگ در جاده طلايي!

تجارت مرگ در جاده طلايي!

قاچاقچيان مواد مخدر مسير ميان افغانستان به پاکستان و جاده منتهي به شرق ايران را که مقادير زيادي ترياک، مشتقات آن و هروئين به بازار غرب منتقل مي‎شود، جاده طلايي مي‎نامند. در تمام طول اين مسير يک وحدت سياسي برقرار است که سبب شده چشم‎ها روي اين بازي‎گران و دلالان مواد مخدر بسته شود و اين افراد از اين مسير براي تجارت شوم خود استفاده کنند.

اين مسير، محل درآمد طالبان محسوب مي‎شد و سبب شده بود اين گروه بتواند در افغانستان مقاومت کند. از سوي ديگر، اين مسير براي جنگجويان افغاني طرفدار امريکا و نيروهاي ائتلاف شمال نيز که از هواداران اصلي امريکا در افغانستان هستند، مسيري حياتي به شمار مي‎آيد.

افغانستان 87درصد ترياک دنيا (4هزار و 519تن در سال جاري ) را تامين کرده است. درحقيقت 5/4 ميليارد دالر از درآمد کشور از کشت و قاچاق ترياک فراهم مي‎شود.

تا پيش از حمله نيروهاي امريکا به افغانستان که در سال 2001انجام و منجر به سقوط رژيم طالبان شد، توليد ترياک روند عادي داشت و در دوران پس از طالبان، جنگجويان افغاني مسير جاده طلايي را بستند. با اين اقدام، قاچاقچيان بين‎المللي مجبور شدند با جنگجويان افغاني تباني کرده و اجازه حمل مطمئن مواد مخدر از اين مسير را تضمين کنند.

تا اواخر سال 2002، قاچاقچيان ترياک را به پاکستان حمل مي‎کردند و سپس به افغانستان برمي‎گرداندند و از آن‎جا به بازار اروپا مي‎رساندند.

يکي از مقامات ارشد پنتاگون که در کار سازماندهي نيروهاي ائتلاف شمال در افغانستان عليه گروه طالبان نقش داشت، معتقد است که اقتصاد مواد مخدر در افغانستان قوي‎تر از اقتصاد به معناي کل کلمه است.

وي مي‎گويد: «تنها چيزي‎که نيروهاي طرفدار طالبان و حاميان و جنگجويان جبهه ائتلاف شمال را به هم مرتبط مي‎کرد، اقتصاد سياه مواد مخدر بود که هزينه‎ي مقاومت نيروهاي مخالف امريکا را در اين کشور فراهم مي‎کرد.»

اطلاعات منتشر شده از سوي آژانس کنترل مواد مخدر در واشنگتن نشان مي‎دهد که قاچاقچيان مواد مخدر در پاکستان چندين تن محموله‎هاي مواد مخدر را به اروپا و امريکا ارسال مي‎کنند. اين قاچاقچيان از مناطق خاصي‎که محل سکونت قبايل است، براي انتقال مواد مخدر استفاده مي‎کنند. جالب آن که پيک‎هايي هم اين مواد مخدر را تحويل گرفته و از طريق ميدان‎هاي هوايي بين‎المللي پاکستان و بندر کراچي از اين کشور خارج مي‎کنند.

بخشي از مواد مخدر نيز از خشکي و در امتداد سواحل درياي عرب در پاکستان به ايران، ترکيه يا به کشورهاي آسياي ميانه مي‎رسد. مسير کلي قاچاق ترياک توليدي در افغانستان از طريق خشکي است.

در اين مسير مواد مخدر به پاکستان حمل مي‎شود و از ولايت بلوچستان در پاکستان به مرزهاي ايران وارد شده و پس از گذر از نواحي شمال غرب قلمرو کردنشينان وارد آزمايشگاه‎هاي ترکيه مي‎شود.

در آزمايشگاه‎هاي ترکيه، مرفين به هروئين تبديل مي‎شود و هروئين و حشيش به خريداران در ترکيه تحويل داده مي‎شود و از آنجا نيز به بازارهاي جهاني بويژه اروپا حمل مي‎شود.

در کنار کمربند ساحلي مرکان در طول درياي عرب، در ولايت بلوچستان پاکستان، شهرکوچکي به نامند واقع شده است. در اين شهر اسم زبيده جلال که مردم بومي منطقه او را به امام‎الدين مي‎شناسند، براي همه شناخته شده است.

نفوذ امام‎الدين از شمال تا جنوب، شرق و غرب اين کمربند ساحلي را در بر گرفته است. امام‎الدين يکي از افرادي است که تحت تعقيب اداره ويژه مبارزه با مواد مخدر پاکستان است. اين اداره در سال 2002و 2003پرونده‎اي عليه وي در دادگاه رسيدگي به تخلفات مواد مخدر، در مرکز بلوچستان تشکيل داد.

وي بدون هيچ واهمه‎اي در شهر مند که در قلب مسير طلايي واقع شده، زندگي مي‎کند و کاروان مواد مخدر به ترکيه را رهسپار اين کشور مي‎کند. مواد مخدري که مقصدشان آزمايشگاه‎هاي ترکيه نيست، به ازبکستان و تاجيکستان فرستاده مي‎شوند.

البته اين ترياک چندان مرغوب نيست و ترياک با کيفيت مرغوب‎تر به مقصد اروپا قاچاق مي‎شود. در شمال افغانستان مواد مخدر عموما در اختيار نيروهاي ازبک به سرکردگي سبقت‎الله در مزار شريف است.

مقامات امريکايي معتقدند علي‎رغم اختلاف شديد ميان اقوام پشتون طرفدار طالبان و جبهه ائتلاف شمال، تعدادي از گروه‎هايي‎که در اين دو دسته هستند با يکديگر در ارتباطند.

اگرچه هيچ پيماني دال بر حمايت از گروه‎هاي پشتون طرفدار طالبان وجود ندارد، اما تجارت مواد مخدر تنها عنصري است که مورد توجه هر دو گروه است و عاملي براي پيوند آنان محسوب مي‎شود. ايران از هيچ يک از اين دو گروه حمايت نمي‎کند. اما مقامات امريکا در اين خصوص شک دارند.

بزرگ‎ترين منطقه کشت ترياک در افغانستان که در سال 2005، 256هزار و 880 جريب وسعت داشت، در مناطق جنوبي افغانستان بويژه در اطراف قندهار، پايگاه گروه از هم پاشيده شده طالبان‌، واقع است.