عراق؛ زندگی در قلب پایگاه بزرگ نظامی

عراق؛

زندگی در قلب پایگاه بزرگ نظامی

نیروهای بیش‎تری از ارتش و وزارت کشور عراق این روزها در سطح شهر بغداد مستقر شده اند، اما با همه تمهیدات و سخت‎گیری‎ها، انفجارها و عملیات تروریستی همچنان ادامه داشته و بغداد در تهدید یک حمله غافلگیرانه قرار دارد.

انفجار موترهای بمب گذاری شده و تروریست‎های انتحاری حدیث تکراری بغداد است، اما حمله راکتی و انتحاری پنجشنبه شب دو هفته پیش به کاظمین از نوع دیگری بود که اهالی پایتخت عراق را کمی تکان داد.

منطقه \"دجیل\" در حدود 40 تا 45 کیلومتری شمال بغداد و \"لطیفیه\" در همین حدود در جنوب بغداد نیز دو منطقه‎ای است که طی دو هفته اخیر صحنه نبردهای سخت میان مدافعان و نیروهای مهاجم داعش بود. داعش تلاش دارد از این دو منطقه خود را هرچه بیش‎تر به بغداد نزدیک کند.

زندگی با این‎حال ادامه دارد. پوسته‎های تلاشی هر روزه، موترهای امنیتی و مسلح و صدای انفجارهای بی وقفه به بخشی از زندگی مردم تبدیل شده و یونیفورم نظامی هم به پوشش غالب مردان بدل شده است. کمی که دقت کنی احساس می‎کنی بغداد شهری است در دل یک پایگاه بزرگ نظامی!

بازار شورجه، بازار مرکزی بغداد، هر روز صبح شاهد جنب وجوش آدم‎هایی است که بساط خود را کمی زودتر از حجره دارها و بازاری‎های استخوان دار پهن می‎کنند و تا ساعت دو و سه بعد از ظهر پای کار می‎ایستند و غلغله‎ای به‎پا می‎کنند، بطوری که به سختی می توان از میان ازدحام جمعیت و انبوه موترهای گرفتار شده در ترافیک این منطقه عبور کرد.

آنها هر روز می‎آیند، به امید رزق و روزی و تامین معاش و هر شب که به خانه بر می‎گردند، یعنی هستند و این یعنی ادامه زندگی!

حملات تروریستی برای اهالی بغداد عادی شده است ، اما در عین حال عادتی توام با استرس و نگرانی همیشگی؛ نگرانی پدران و مادرانی که تمامی ندارد. مانند خانواده‎هایی که اوایل بهار امسال فرزندان نوجوان خود را برای خدمت در ارتش به مقصد پایگاه اسپایکر در ولایت صلاح‎الدین بدرقه کردند و حالا هر هفته یکبار عکس‎های عزیزان‎شان را به دست می‎گیرند و در مقابل نهادهای دولتی تجمع می‎کنند تا شاید اثری از فرزندان‎شان بیابند؛ آنها که غیرمسلح بودند، ماه جوزای امسال توسط قصابان داعش تیرباران شدند.

حالا هم چند روزی است که با اعلام کشتار حدود 400 نظامی محاصره شده در صقلاویه توسط داعش، آن‎هم با گاز کلر، عده‎ای دیگر از خانواده‎ها به جمع خانواده‎های اسپایکر اضافه شده اند. گفته می‎شود تعدادی از این محاصره شدگان توانسته اند فرار کنند، اما هنوز هیچ خبری از آنان دردست نیست.

در عراق گویا بین پایگاه آموزشی و مکتب یا بازار با صحنه نبرد تفاوتی وجود ندارد. پدران و مادران حتی برای راهی کردن فرزندان به مکتب هم دلهره و دلواپسی دارند. ابوفاضل یک شهروند عراقی می‎گوید : نه می‎توانیم نگران نباشیم و نه می‎توان کودکان را برای در امان ماندن از خطرات تروریستی و ناامنی‎ها درخانه حبس کرد!

او می گوید، کودکان در عراق، از این ناامنی ها صدمات روحی زیادی می بینند که متاسفانه به آن اهمیتی داده نمی شود. همچنین دچار عقب ماندگی های درسی هم هستند. امسال نیز ماه‎های پایانی و فصل امتحانات را از دست دادند و فعلا هم در سال جدید تحصیلی برای یک ماه باید در خانه بمانند.

به هرحال حال این روزهای بغداد خیلی خوب نیست. مردم هر روز در انتظار تحولی هستند که نمی‎دانند امیدبخش خواهد بود یا روزهای بدتری را به همراه خواهد داشت. حتی امیدی به عملیات ائتلاف بین‎المللی ضد داعش ندارند، چه آنکه اعتقاد دارند این ائتلاف با این کشورها، بویژه عربستان، ترکیه، قطر و اردن و ... که از حامیان اصلی داعش بوده اند، اگر توطئه‎ای درکارش نباشد، سودی برای‎شان نخواهد داشت.