گفتهها و شواهد نشان میدهد که بالاخره انتظار سخت و سنگین مردم در روزهای آینده به پایان رسیده و همگان شاهد معرفی اعضای کابینه به مجلس نمایندگان خواهد بود.
اما آیا معرفی کابینه، پایان تنشها میان حلقههای سیاسی موجود در دو اردوگاه عمدهی سیاسی حکومت خواهد بود یا آغاز تنشهای تازه و مشکلات جدید دیگری که در روند کارها و فرایند اهداف پنجسال حکومتداری مورد نظر گرفته شده است؟
این سوالی است که همواره افکار عمومی را نگران ساخته و در هراس از این مسأله اند که سران حکومتیکه برای توافق روی اعضای کابینه، سه ماه کاری را سپری کنند، در فردای معرفی کابینه و پیشبرد امور اداری و خدماتی چه حالتی خواهند داشت؟ زیرا وقتی چوکیهای حکومتی میان دو اردوگاه سیاسی تقسیم شده و در میان آن دو نیز به دستهها و گروههای کوچک دیگری توزیع شود، هرکدام از این حلقهها، آمر اداری و حاکم سیاسی صاحب همان چوکی خواهد بودند. در آن صورت، تکلیف وزیریکه در کابینه حکومتی قرار گرفته و جزیی از تشکیلات حکومتی است که دو اردوگاه مختلف برآن فرمان میراند چه خواهد شد؟ آیا وزیریکه با وساطت و حمایت یک حزب سیاسی یا تیم انتخاباتی در چوکی نشسته است، از سیاست ارگ ریاست جمهوری فرمان خواهد برد یا از دستورهای ریاست اجرایی تأسی نماید؟ به همینسان، افراد و عناصر سیاسی دیگری نیز هستند که شخص وزیر را وامدار وساطتها و حمایتهای سیاسی خویش میدانند.
از سوی دیگر، انتظار اینکه دو اردوگاه سیاسی موجود در نظام سیاسی با تمام جریانهای وابسته به آنها بتوانند روی محور متحد کاری به توافق رسیده و پلان منظم پنج ساله را ترتیب نمایند نیز سخت و دشوار به نظر میرسد. چرا که این توافق هرگاه در بسیاری از امور دیگری چون معرفی یک وزیر صورت نگیرد، چگونه ممکن است روی برنامهی پنجساله با تمام جزئیات آن نهایی و نهادینه گردد.
بنابراین، نگرانی از این است که معرفی کابینه و شروع به کار وزیران، والیان و مقامات بلندپایهی حکومتی به نحوی آغاز مشکلات تازه در روند کار حکومت وحدت ملی خواهد بود. از همین رو است که برخی از گمانهها، سالهای سیاه حکومتداری را در طی پنج سال آینده پیشبینی نموده و ساختار سیاسی موجود را ضعیفتر از خلف صالح وی به ریاست آقای کرزی میدانند.
با این وجود، هرگاه سران قدرت حکومتی در قالب حکومت وحدت ملی نتوانند میکانیزم منظم، منسجم و واحدی را برای پیشبرد امور اداری و سیاسی کشور از سوی کابینه تهیه نموده و سیستم متحدی را جهت پیشرفت کارها نسازند، تنشهای موجود دامنهی وسیعتری گرفته و اختلافهای سیاسی به صورت بی سابقهای افزایش خواهد یافت. این امر حکومت وحدت ملی را زمینگیر نموده و به ضعف و بی اعتباری آن در سطح ملی و داخلی خواهد افزود و چوب مهلک آن بر ابعاد مختلف حیات اجتماعی نیز وارد خواهد شد.