به بهانه روز جهانی مطبوعات آزاد/13 می مصادف با سیزده ثور

13 ماه  ثور، سوم ماه می میلادی روز جهانی آزادی مطبوعات است. این روز بزرگداشتی است از تمام کسانی‎که برای آزادی بیان، قلم می‎زنند و از آزادی و عدالت دفاع می‎کنند و متعهدانه به انسان و انسانیّت می‎اندیشند؛ کسانی‎که ضعف‎ها و عظمت‎های انسان را بیان می‎کنند. نام گذاری این روز به آزادی مطبوعات، پاس داشت دستاوردهای نیک و مفیدی است که تا کنون به دست آمده و در اختیار بشر گذاشته شده است.
امروزه‎ عرصه‎ی فعالیت‎های مطبوعاتی در جوامع بسیار پر تحرک و پویا می‎باشد و پیشرفت کارهای مطبوعاتی در اطلاع‎رسانی سریع و دقیق و تولید خبر کاملاً مشهود است. یقینا هیچ‎کس نمی‎تواند، اهمیّت و نقش مطبوعات را در هدایت جامعه و کنترل و نظارت دستگاه‎ها و سازمان‎های دولتی و استحکام پیوند مردم و دولت، انکار کند. ما امروز شاهد رونق بی سابقه مطبوعات در عرصه‎های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در تمام کشورها هستیم و این روند طی سال‎های اخیر در کشور ما نیز مشهود بوده است.
مطبوعات تجلّی گاه خواست‎ها، نیازها و تمایلات جامعه و مظهر رشد فرهنگی و تحمّل پذیری سیاسی و نشانه‎ی وجود آزادی در جامعه و کشور است. لذا باید به ضرورت‎ها، ضعف‎ها و نیازهای آن توجّه جدّی صورت بگیرد. لذا باید اوّلاً توانایی‎های درونی مطبوعات افزایش یابد، و این امر زمانی میسر می‎شود که مطبوعات در بیان مطالب و طرح موضوعات آزاد و مستقل از دولت باشد. ثانیا در شکل دهی به هویت صنفی روزنامه نگاران تلاش شود، تا از طریق آن استقلال سیاسی، فرهنگی و اقتصادی مطبوعات به معنای واقعی کلام به دست آید و اخلاق حرفه‎ای تقویت شود و ذهنیت منفی جامعه نسبت به مطبوعات اصلاح شود.
شکی نیست که مطبوعات در ضبط و انتقال سریع، اندیشه‎ها و دیدگاه‎ها در عرصه‎های مختلف، نقش محوری دارند و به وسیله‎ی آن، انسان‎ها از تفکرات و عقاید همدیگر با خبر می‎شوند. کارکرد مطبوعات شبیه نورافکنی است که تاریکی‎ها را روشن می‎کند و وضعیت‎های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را به طور شفاف توضیح می‎دهد. از این رو در سلامت جامعه می‎تواند نقش مؤثری داشته باشد. اگر اطلاع رسانی به صورت بی طرفانه و بر معیار مصالح ملی و مردمی، صورت گیرد، بی شک در حفاظت و پاس داری از مملکت و شکل دهی به افکار عمومی و هدایت آن به سوی رستگاری تأثیر به سزایی خواهد داشت.
آزادی مطبوعات
آزادی مطبوعات بر مبنای حقوق بشر و حافظ آزادی‎های دیگر است. رعایت حقوق بشر در غیاب آزادیِ بیان ممکن نیست و آزادی‎ها بدون این‎که از طریق مطبوعات تقویت و تضمین شود، دوام نمی‎آورد و به مرور در زیر چرخ‎های سنگین استعمار و استبداد، از بین خواهد رفت. آزادی مطبوعات از بزرگ ترین دستاوردهای ده سال اخیر است. نقش آفرینی مطبوعات دریک ونیم دهه گذشته، سابقه نداشته است. در این بحثی نیست، امّا باید توجّه داشت که این آزادی مطلق نیست؛ بلکه محدود است و مجموعه‎ای از معیارهای قانونی و باورهای دینی و ملّی وجود دارند که باید رعایت شوند.
مطبوعات به عنوان یکی از مهم‎ترین وسایل ارتباطی ـ فرهنگیِ است که هم نقش آموزشی و هم نقش تبلیغی دارند. امّا وظیفه مطبوعات آزاد و مستقل این است که از وارد شدن به عرصه‎ی تبلیغاتِ جهت دار قومی، گروهی و جناحی، جدا پرهیز نمایند؛ زیرا پرداختن به این گونه مسایل، مطبوعات را از رسالت اصلی شان باز می‎دارد. مطبوعات باید بی طرفانه دیدگاه‎ها و گرایش‎های گوناگون را منعکس کنند و منصفانه به نقد و بررسی آنها بپردازند.
در مقابل، دولت‎ها باید از آزادی مطبوعات حمایت کنند و وضعیتی فراهم آورند که اتحادیه‎های صنفی روزنامه نگاران تشکیل شود تا روزنامه نگاران با خیال راحت به فعالیت‎ها و وظایف خودشان بپردازند. دولت‎ها مسئولیت دارند که مقدّمات و امکانات آموزش در دانشگاه‎ها و مراکز حرفه‎ای را به وجود آورند و از کارها و تصمیم‎گیری‎هایی‎که ممکن است به آزادی مطبوعات لطمه بزند، جلوگیری نمایند و کمک‎های دولت، هم باید از روی دل سوزی و ادای مسئولیت و هم بی طرفانه و بدون تبعیض باشد.
مسئولیت روزنامه نگاران
بر نویسندگان و روزنامه نگاران لازم است که تعهد و التزام خود را به منافع ملی و اسلامی مردم همواره مورد توجّه قرار بدهند و عنان قلم را به دست طبع سرکش و هوای نفس ندهند. روزنامه نگاران باید به حکم وظیفه‎ای که دارند درچارچوب معیارهای دینی و باورهای ملّی جامعه قلم بزنند و برای توسعه همه جانبه کشور و ترقی و تعالی آن، تلاش کنند و در سرنوشت مردم حضور فعّال و مؤثری داشته باشند و از حقوق و آزادی های مشروع مردم دفاع نمایند و از تعدّی به حقوق فرد و اجتماع بپرهیزند و در انتخاب مطلب و کلمات، دقت و مواظبت داشته باشند.
مطبوعات، محور توسعه
مطبوعات از ارکان مهم توسعه به شمار می‎روند و می‎توانند حرکت چرخ‎های توسعه را در عرصه‎های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی، شتاب بخشند. مطبوعات از طریق عرضه اطلاعات و دادن آگاهی به مردم و ترغیب و تشویق آنها، زمینه‎های مشارکت را در جامعه فراهم می‎آورند.
مطبوعات وسیله‎ای تبلیغاتی نیز به شمار می‎رود که از طریق آن دولت‎ها، گروه‎ها، شرکت‎ها، مؤسسه‎ها و نهادهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کالاهای مادی یا فرآورده های فکری خود را تبلیغ می‎کنند. امّا مطبوعات نباید وسیله تبلیغی برای کشورهای بیگانه یا گروه‎های منحرف قرار گیرند و منشأ فساد و ضرر برای جامعه شوند. مطبوعات عرصه‎ای مناسب برای ترویج اندیشه‎های انسانی و اسلامی و زمینه‎ای برای رشد استعدادهای جوانان و تعالی آگاهی عمومی است. پس باید منشأ خیر و برکت باشند و تبلیغات شان الهی باشد، نه شیطانی. باید در تبلیغات مصلحت مادّی و معنوی جامعه مدّ نظر قرار بگیرد.

با ادامه حملات هوایی ائتلاف عربی به رهبری عربستان علیه یمن و هدف قرار گرفتن شفاخانه‌ها و مراکز بهداشتی شهرهای مختلف، قطع برق و آب، کمبود شدید دوا و غذا و نبود سوخت فاجعه‌ای انسانی در یمن در حال وقوع است.
به نقل از سایت شبکه المیادین، بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل طرف‌های درگیر در یمن را به توقف عملیات نظامی دعوت کرد و هشدار داد، ادامه خشونت‌ها مانع از کمک‌رسانی و ورود کمک‌های غذایی، دارویی و سوخت به مردم یمن می‌شود و این یک فاجعه انسانی است.
بان کی مون در بیانیه روز پنجشنبه گذشته خود از همه طرف‌ها خواست، مسیرهای امنی را برای آژانس‌های حقوق بشری فراهم کنند.
وی مجددا آتش‌بس فوری و توافق بر سر آتش‌بس انسانی را خواستار شد.
دبیرکل سازمان ملل افزود: حمله به شهروندان و تاسیسات زیربنایی از جمله شفاخانه‌ها و مراکز تجمع مردم و نهادهای وابسته به سازمان ملل نقض قوانین بین‌المللی حقوق بشر است.
وی تاکید کرد که خشونت کمک رسانی به مردم تحت محاصره را دچار مشکل کرده است. به ویژه که میدان هوایی نیز بسته شده‌اند.
بان کی مون هشدار داد، در صورتی‎که امکان انتقال سوخت و کمک به یمن فراهم نشود، روند کمک‌رسانی‌های بشردوستانه تا چند روز آینده ناگزیر متوقف خواهد شد.
وی در گزارش خود اعلام کرد که شبکه آب و فاضلاب و خدمات ارتباطی در یمن تقریباً نابود شده است و بیش از 1200 تن کشته و بیش از 300 هزار تن دیگر به دلیل بمباران در چند هفته گذشته خانه‌های خود را ترک کرده‌اند.
برنامه جهانی غذا وابسته به سازمان ملل نیز اعلام کرد: به دلیل کمبود شدید سوخت، توزیع غذا در یمن متوقف شده است و در حال حاضر برای ادامه کمک‌رسانی به نزدیک 1.5 میلیون نفر در یک ماه به بیش از 2000 لیتر سوخت نیاز مبرم داریم.
شبکه‌های خبری مختلف نیز از کشته شدن 1300 یمنی از جمله 160 کودک و بیش از 100 زن و زخمی شدن 5000 تن دیگر خبر دادند.
تمیم الشامی، سخنگوی وزارت صحت یمن نیز از شورای امنیت و سازمان‌های بین‌المللی درخواست کرد برای کمک‌رسانی و امداد دارویی به مجروحان اقدامی انجام دهند چراکه بیمارستان‌ها دیگر آمادگی کافی برای رسیدگی به بیماران و مجروحان را ندارند.
وی افزود: جنگنده‌های ائتلاف به 26 مرکز بهداشتی و شفاخانه حمله کردند و آنها را از فعالیت بازداشتند.
الشامی ادامه داد: نبود سوخت در یمن باعث قطع برق و توقف فعالیت شفاخانه‌ها شده است و شفاخانه‎های یمن تقریباً از کمک‌رسانی به مجروحان و بیماران بازمانده‌اند.
به گزارش خبرنگار شبکه المیادین، در اثر حملات ائتلاف عربی به شفاخانه‌ها و مراکز بهداشتی منطقه دمنه خدیر در تعز سه تن کشته و بیش از 11 تن دیگر مجروح شدند.
این در حالی است که چورکین نماینده روسیه در شورای امنیت اعلام کرد که کشورهای عربی با پیش‌نویس قطعنامه ارائه شده از سوی روسیه مخالفت کردند. در این پیش‌نویس خواسته شده به دلیل بحران انسانی در یمن، فوراً آتش‌بس اعلام شود.
بسیاری از خانواده‌ها به ویژه در شهر عدن به دلیل ادامه درگیری‌ها در خانه‌های‎شان محبوس شده‌اند و آب و برق و سوخت وجود ندارد و تعداد نانوایی‌های دایر در بیشتر شهرها بسیار کم است.
سخنگوی سازمان یونیسف نیز اعلام کرد: وضعیت انسانی در یمن بسیار سخت است و در حال تبدیل به یک فاجعه انسانی است.
نصرالدین عامر یکی از اعضای شورای اطلاع‌رسانی جنبش مردمی انصارالله نیز اعلام کرد: تلاش عربستان برای تغییر دادن موضع کشور پاکستان نسبت به جنگ علیه یمن دلالت بر این دارد که عربستان در یمن به بن‌بست رسیده است.
عامر افزود: در صورتی‎که نشان دادن واکنش به حملات عربستان رسما تایید شود، این پاسخ مانند جنگ ششم بسیار کوبنده خواهد بود.
این عضو انصارالله اعلام کرد: نه ارتش و نه کمیته‌ها مسئولیت هیچ‌گونه حمله علیه نیروهای عربستانی را بر عهده نخواهند گرفت چراکه هنوز دستور رسمی برای پاسخ دادن به این حملات صادر نشده است.
همچنین شبکه المنار از ادامه تظاهرات یمن در مخالفت با حملات عربستان در یمن در میدان تغییر صنعاء خبر داد.
این تظاهرات به درخواست کمیته عالی انقلابی یمن برگزار شد که در آن تظاهرکنندگان بر حق ملت یمن در مقابله با تجاوزات عربستان و امریکا تاکید کردند.
تظاهرکنندگان همچنین از کشورهای حامی حقوق ملت یمن تشکر کردند.

سرمقاله

هشت ثور به عنوان روز پیروزی جهاد مردم افغانستان هرچند با سقوط دولت کمونیستی و دست نشانده‎ی شوروی سابق رقم خورد، اما واقع امر این است که این پیروزی یادآور سال‎ها جهاد و مقاومت دلیرانه‎ی ملتی است که حاضر نشد علی‏رغم تحمل بسیاری از ناملایمت‏ها و مصائب از تجاوز به خاک، دین و فرهنگ خود چشم‎پوشی کرده و یا در مقابل حمله و توهین به آن، اغماضی روا دارد.
بنابراین جهاد ملت افغانستان شامل صحنه‎هایی از تاریخ این سرزمین است که در آن ملت افغانستان بنابر عقیده و تعهد خویش در مقابل تهاجم بیگانه ایستاد وبا دستان خالی صحنه‎های بزرگ و ستودنی را خلق نمود.
با این وصف، تجلیل از هشت ثور به عنوان روز پیروزی جهاد ملت افغانستان روز تجلیل از مقاومت و ایستادگی در برابر بیگانگان و هجمه‎هایی است که به فرهنگ، دین و نوامیس کشور صورت گرفته و می‎گیرد و درهم آمیختن آن با نام و نشان افراد و گروه‎های خاص و عملکردهای آنان منطقی نخواهد بود؛ امری که امروزه به عنوان دست‏آویز حمله به ثمره‎ی جهاد ملت افغانستان قرار گرفته عمل کرد بسیاری از افراد و جناح‎های داخلی چه در دوران جهاد و چه بعد از پیروزی است، اما چنین مسایلی به هیچ وجه نمی‎تواند توجیه کننده فراموشی مجاهدت‎ و پایداری ملت افغانستان باشد.
امروز به خوبی سیر فراموشی جهاد ملت افغانستان را شاهد هستیم. در حالی که ملت‎های جهان از کوچک‏ترین حرکت‎های سیاسی، اجتماعی، عقیدتی و فرهنگی خود استوره می‏سازند و سعی می‎نمایند از این طریق نیروی مضاعفی به جامعه و تحرک آن تزریق نمایند، ما در حال شکستن اسطوره‎ها، نمادها و حرکت‎های واقعی، عمیق و ریشه‎ای مردمان این سرزمین هسیتم و به انواع مختلف سعی در کمرنگ شدن آنها داریم.
در حالی‏که سالیان آغازین پروسه‎ی جدید حاکمیت و نظام در کشور تجلیل از هشت ثور را به عنوان سالروز پیروزی جهاد ملت افغانستان در دستور کار خویش قرار داده بود، اما به مرور زمان و به آرامی از این مسیر خارج شد و سعی در به حاشیه بردن این روز نمود. اکنون روز هشت ثور هرچند رخصتی عمومی است و تجلیل‎های رسمی و غیررسمی از این روز می‎شود، اما به خوبی مشهود است که روز پیروزی جهاد کمرنگ شده و به‏صورت رسمی و از سوی حاکمیت مورد  پشتیبانی و تبلیغ قرار نمی‎گیرد.
به این ترتیب در حالی‏که ما برای حفظ استقلال کشور، دمیدن روحیه و انگیزه‎‏ی کار و آبادانی، وحدت و انسجام و درکل پیشبرد اصلاحات و توسعه به مولفه‎های متین و ارزشمندی چون جهاد و مقاومت، تلاش و خستگی ناپذیری، تعهد و مسایلی از این دست محتاج هستیم، اما داشته‎های خود را در این راستا به راحتی در معرض فراموشی قرار داده‎ایم و همچنان به وعده‎های بیگانگان و دستگیری آنان امیدوار مانده‎ایم.

مقام‌های امنیتی ولایت بدخشان در شمال افغانستان از آغاز عملیات گسترده نظامی در ولسوالی جرم این ولایت خبر داده‌اند.
به گفته‌ی آنان، این عملیات صبح روز شنبه/5 ثور آغاز شده و تا پاکسازی کامل ساحات آسیب‌پذیر ولسوالی جرم از وجود مخالفان مسلح ادامه خواهد داشت.
جنرال بابه جان، قوماندان امنیه بدخشان می‌گوید که در این عملیات نظامیان اردوی ملی، پولیس ملی و محلی و ماموران امنیت ملی اشتراک دارند.
او این عملیات را عملیات کمرشکن بر ضد شورشیان در جرم خوانده است.
در همین حال گل احمد بیدار، معاون والی بدخشان گفته است که در این عملیات قوای هوایی نیز از نیروهای امنیتی پشتیبانی می‌کننند.
او گفت در این عملیات تا کنون پیشرفت‌هایی صورت گرفته و تلفاتی به شورشیان وارد شده اما جزییات دقیق در این باره ارائه نکرد.
این عملیات در پی حمله گسترده مخالفان مسلح به پوسته‌های امنیتی در ولسوالی جرم راه‌اندازی شده است.
 روز جمعه 21 حمل، در حمله گروهی مخالفان مسلح به پوسته‌های امنیتی در ولسوالی جرم بدخشان دست کم سی و سه نظامی ارتش کشته و ناپدید شدند.
مقام‌های محلی می‌گویند که در زمان حمله طالبان هشت سرباز اردوی ملی سر بریدند که واکنش تند مقامات نظامی و مردم عادی را در پی داشت.
به دنبال آن کمیسیون امنیت داخلی و دفاعی مجلس نمایندگان در نشستی فوق‌العاده در کابل مقام‌های وزارت دفاع، داخله و امنیت ملی را فرا خواندند.
شیرمحمد کریمی گفت که در زمان حمله مخالفان مسلح دولت قوماندانان کندک و تولی در قرارگاه‌ها حضور نداشته‌اند و به همین دلیل مدیریت و عملکرد نیروهای دفاعی ضعیف بوده و باعث تلفات بیشتر شده است.
او اما تاکید کرد که هر دو قوماندان کندک و تولی اردوی ملی به دلیل ضعف و کم کاری در جنگ ولسوالی وردوج بدخشان بازداشت شده و تحقیقات از آنان جریان دارد
از سویی هم قوماندان امنیه ولایت بدخشان می‌گوید که شماری از مسوولان دولتی از جمله رییس شورای ولایتی این ولایت با طالبان همدست هستند و با شورشیان همکاری می‌کنند.

نویسنده: نوذر شفیعی                                                                                                                            منبع: خبر آنلاین

حمله امريكا و نيروهاي ناتو به افغانستان در سال 2001 ميلادي كه در پي حوادث يازده سپتامبر صورت گرفت موجب شد تا نيروهاي فرامنطقه‌اي به بهانه مبارزه با تروريزم در اين كشور حضور سنگين امنيتي و نظامي پيدا كنند و اين مساله به عنوان نقطه‎ی عطف در تاريخ حيات سياسي و اجتماعي افغانستان محسوب مي‎شود. در عين حال طي بيش از يك دهه اخير مردم افغانستان به واسطه حمايت‎هاي اقتصادي و امنيتي كه از سوي جامعه جهاني دريافت كرده اند، موفق به شكل دادن حكومت‎هاي ملي بر اساس دموكراسي حداقلي شده اند.
از طرف ديگر، روند تحولات منطقه و ضرورت‎هاي موازنه سازي‎هاي سياسي و امنيتي جديدي كه از سوي بازيگران منطقه‎اي و فرامنطقه‎اي دنبال مي شود موجب افزايش جايگاه و موقعيت ژئوپليتيكي افغانستان شده است.
موارد فوق بدين معني است كه تحولات سياسي و امنيتي افغانستان آثار مستقيم و غيرمستقيم بر حوزه‎هاي امنيت ملي ایران دارد و اين مساله ايجاب مي‎كند تا رويكردهاي استراتژيك ايران در قبال افغانستان تابع اصول و قواعد ويژه‎اي باشد.
امروزه وضعيت روابط ايران و افغانستان تحت تاثير مجموعه‎اي از عوامل مثبت و منفي قرار دارد و تاثير برآيند اين عوامل در تعيين سطح و كيفيت روابط دو كشور مهم مي‎باشند. برخي عوامل مثبت در اين خصوص عبارتند از: اصل همسايگي، تاريخ و فرهنگ مشترك، مسلمان بودن مردمان دو كشور، حمايت دائم ايران از ثبات داخلي افغانستان، سابقه خوب روابط و ... . در عين حال، برخي عوامل منفي نيز عبارتند از: تنش‎هاي مرزي و هيدروپوليتيكي، قاچاق مواد مخدر، نقش بازيگران ثالث، برجسته شدن اختلافات قومي و مذهبي، حضور دشمنان فرامنطقه اي ايران در افغانستان، فقر و ناتواني اقتصادي افغانستان و ... .
بنابراين با توجه به تاثيرگذاري گزاره‎هاي فوق در تعيين اصول و مباني رويكرد استراتژيك ايران در قبال افغانستان، به نظر مي‎رسد محورهاي زير در اين خصوص حائز اهميت باشند:
1- رعايت اصل همسايگي و عدم مداخله در امور داخلي افغانستان
2- حفظ مشتركات تاريخي و فرهنگي دو كشور
3- امنيت مشترك بر اساس تعريف از تهديد مشترك
4- ضرورت همكاري‎هاي دوجانبه و چندجانبه براي شكل دادن به رويكرد امنيت منطقه‎اي
5- اصل هم تكميلي و توسعه ظرفيت‎هاي همكاري اقتصادي دو كشور
ضرورت رعايت و توجه به اصول و مباني فوق بدين معني است كه در چشم انداز توسعه روابط ايران و افغانستان بايد به مطلوبيت‎ها و اولويت‎هاي زير توجه بيش‎تري داشت:
1- تحرك بيشتر ديپلماسي رسمي در جهت ارتقاي روابط دو كشور به سطوح راهبردي و غير قابل تفكيك؛
2- انتقال دانش و تجربيات علمي، فني و اقتصادي ایران به افغانستان به منظور تحكيم و تثبيت پايه هاي همكاري‎هاي دو كشور؛
3- توسعه و تقويت نقش ديپلماسي عمومي در روابط با افغانستان به منظور حفظ و توسعه تاريخ و فرهنگ مشترك؛
4- ايجاد فضاي باز ژئوپليتيكي براي افغانستان به منظور تاثيرگذاري مثبت بر تنش‎هايي كه منشاء جغرافيايي دارند؛
5- هماهنگي و همكاري‎هاي امنيتي دو كشور در سطوح اطلاعاتي و عملياتي به منظور مقابله با پديده هاي تروريزم، قاچاق كالا و ساير عوامل نا امني.

برخی نمایندگان می گویند که پیمان امنیتی با امریکا باید از سوی مجلس دوباره مورد بررسی قرار گیرد و در صورتی که این پیمان پاسخگوی نیازهای امنیتی کشور نباشد، لغو شود.
به گزارش خبرگزاری جمهور؛ شماری از نمایندگان می گویند، تبعات پیمان امنیتی با امریکا گسترش ناامنی‎ها در کشور بوده و ضرورت است تا مجلس در مورد آن تجدید نظر کند.
عبدالطیف پدرام عضو مجلس با اشاره به گسترش ناآرامی‎ها در کشور گفت: «افزایش ناآرامی‎ها در کشور از تبعات امضای پیمان امنیتی با امریکا است؛ مجلس یک روز خود را برای بررسی این پیمان اختصاص دهد که بعد از امضای پیمان، چقدر امنیت تامین شده و یا برعکس؛ پیشنهاد می‎کنم که مجلس در مورد پیمان تجدید نظر بکند».
این عضو مجلس تاکید کرد که اگر تبعات این پیمان چنین باشد؛ این پیمان از سوی نهادهای مربوط باید لغو شود.
آقای پدرام افزود: چندین هزار جنگجویان خارجی در شمال و شمال شرق کشور و به همین تعداد هم در هلمند، زابل و فراه مستقر شده اند و قرار است تا یک تا یک و نیم ماه این تعداد افزایش یابند که نیروهای خارجی به همکاری برخی حلقاتی در داخل حکومت پشت سر این قضیه هستند.
به گفته وی؛ این جنگجویان از عراق، سوریه و کشورهای منطقه وارد افغانستان شده اند.
غلام حسین ناصری دیگر عضو مجلس نیز خاطرنشان کرد:‌ «شورای ملی موضوع و مفاد پیمان امنیتی را به بررسی بگیرد، فرزندان این کشور همه روزه کشته می‎شوند، ما در برابر ناموس این مردم مسوولیت داریم».
عثمانی فراهی نیز یادآور شد که افغانستان در خطر است و مستقیما از خاک پاکستان مورد تعرض قرار می گیرد.
آقای فراهی افزود: « امریکا صادقانه عمل نکرد؛ مجلس راجع به لغو پیمان امنیتی با امریکا تصمیم بگیرد».
از سویی هم شکریه بارکزی عضو دیگر این مجلس گفت: حداقل کاری که با امضای پیمان امنیتی عاید شد این است که به سربازان آب و نان می‎رسد.
خانم بارکزی افزود: «به این خاطر از پیمان امنیتی با امریکا حمایت کردم که سرباز ما امروز یونیفورم، غذا و معاش داشته باشد».
او خطاب به سران مجاهدین بیان داشت: « شما چه کردید با اردوی افغانستان، تانک، توپ، طیاره، اسکارت و لونا {نوعی موشک زمین به زمین} را کجا بردید؛ این توهین نیست چشم تان را بر واقعیت ها باز کنید».
عبدالرئوف ابراهیمی رییس مجلس در این خصوص گفت: « پس از تایید پیمان امنیتی با امریکا رییس جمهور از مجلس تقدیر کرد؛ اما کجاست مفادات این پیمان عملی شده است؛ به دبیرخانه مجلس وظیفه داده ام که طی مکتوبی از حکومت بخواهد که آیا کمیسیون مشترک که قرار بود برای تطبیق مفاد پیمان تشکل شود، تشکیل شده است یا نه».
آقای ابراهیمی با ذکر اینکه شمال افغانستان به وزیرستان تبدیل شده است، از حکومت خواست که نامزدان وزارت دفاع، دادستانی کل و اعضای شورای دادگاه عالی را هر چه زودتر به مجلس معرفی کند و به غایله ی سرپرستی ولایات هم پایان دهد.
از سویی هم؛ نمایندگان مجلس فرمان شماره ۸ رییس جمهور که در خصوص منع تقرری‎ها در ادارات دولتی صادر شده را برای فارغین دانشگاه‎ها مشکل آفرین خواندند.
عبدالرئوف ابراهیمی رییس مجلس در این خصوص گفت: « پس از تکمیل شدن کابینه، فرمان شماره ۸ رییس جمهور غیرقانونی است؛ زیرا هر وزیر مطابق قانون صلاحیت تقرری را دارد».
رییس جمهور غنی پس از به قدرت رسیدنش این فرمان را صادر کرد تا سرپرست های وزارت خانه ها از موقف های شان سواستفاده نکنند.

يكي از مهم‎ترين عناصر انتشار داعش در افغانستان، «موضوع انتشار» است. در اين رابطه داعش تلاش دارد قبل از حضور فيزيكي در افغانستان، به انتشار پيام‏ها، افكار و ايدئولوژي خود بپردازد. زيرا هر كس آن را بپذيرد و به آن متهد شود همان كاركرد داعش را ايجاد خواهد كرد. بدون ترديد موضوع انتشار داعش اعم از اعتقادي يا حضور فيزيكي به احتمال قوي متضمن پيامدهاي مختلفي در سطوح ملي و منطقه‏اي به شرح ذيل خواهد بود كه سطوح اثرگذاري آن نيز متفاوت است :
پيامدهاي ملي
برخي از مهم‎ترين آثار ملي انتشار داعش در افغانستان به اختصار عبارتند از :
-  تضعيف توان نظامي افغانستان؛ با توجه به اين‎كه داعش جنگ جبهه‏اي را ترجيح مي‏دهد، چنانچه داعش و متحدانش بتوانند همانند عراق و سوريه، بر افغانستان نيز نوعي «آنارشي جهادي» حاكم كنند و قلمرو كشور را به جبهه‏هاي مختلف تبديل كنند، تمام توان نظامي افغانستان را بويژه در غياب غربي‏ها، درگير يك جنگ داخلي تمام عيار خواهند كرد .
-  بروز و تشديد جنگ طالبان و داعش؛ علاوه بر رقابت ايدئولوژيك طالبان و داعش كه احتمالاً منجر به رويارويي نظامي مي‏شود، بخش زيادي از تلاش داعش براي تسلط بر مناطق جديد افغانستان و مقاومت طالبان در برابر آن، از طريق نبرد مسلحانه خواهد بود. همچنين طالبان براي عرض اندام و قدرت‏نمايي در برابر داعش، حملات گسترده‏تر و خونين‏تر عليه دولت و ارتش راه‏اندازي خواهد كرد كه جنگ داخلي را شعله‏ورتر مي‏سازد. بعد از مشاجره‏ي طالبان و داعش بر سر اهليت و صلاحيت خود براي «خلافت مسلمين»، «رقابت» دو طرف مي‏تواند محرك مهمي در تشديد خشونت‏ورزي طالبان باشد .
- خطر بروز فرقه‏گرايي ضدشيعي؛ در حالي كه حوزه عربي- اسلامي درگير تكفير و تروريزم فرقه‏اي است با استقرار داعش در حوزه شرقي جهان اسلام بويژه افغانستان، ايجاد جبهه‏ي جديدي از «جنگ درون‏مذهبي» و فرقه‏اي بسيار محتمل است. امروزه با مداخله سرويس‏هاي اطلاعاتي امريكا و رژيم صهيونيستي، نوك حمله نيروهاي تكفيري عليه «اهداف درون‏اسلامي» يعني شيعيان، اهل‏سنتِ ميانه‏رو، اقليت‏هاي قومي- مذهبي و... تعريف شده است. از نظر «داعش» نزاع‏هاي مذهبي تنها راه خالص‏سازي جهان اسلام است. اين گروه ضديت با تشيع را جايگزين ضديت با غرب كرده است .
پيامدهاي منطقه‏اي
برخي از مهم‎ترين آثار منطقه‏اي انتشار داعش در افغانستان به اختصار عبارتند از :
-  تهديد امنيت مرزهاي شرقي ايران؛ در چارچوب راهبردهاي امنيتي غرب، همواره پديده‏هاي فكري، اعتقادي و سياسي رقيب و متخاصم با ج.ا.ايران، به منظور تضعيف توان الگوسازي و استهلاك قدرت منطقه‏اي ايران، ايجاد و حمايت شده‏اند. شايد احتمال اين كه دشمنان ج.ا.ايران بتوانند الگوي عراقي - سوري داعش را در شرق ايران اجرا كنند، ضعيف است، اما بايد پذيرفت، تلاش براي جذب ناراضيان برخي اقوام و مذاهب در مناطق پيراموني ايران، جزو اهداف راهبردي- امنيتي داعش‏سازان خواهد بود. انتشار داعش در افغانستان، بستر مساعدي براي تجميع، تجهيز و تقويت تمام گروهك‏هاي مسلح ضدايراني، توسط كشورهاي مذكور فراهم مي‏سازد .
-  بروز اختلافات امنيتي بين كشورهاي منطقه؛ حضور و استمرار داعش در افغانستان، احتمالاً موجب تشديد «جنگ نيابتي» بين كشورهاي منطقه خواهد شد. با ورود داعش به افغانستان دشمنان ج.ا.ايران مي‏توانند يك سازمان تروريستي چند مليتي در مجاورت مرزهاي ايران پايه‏ريزي كنند كه آنها پس از هر عمليات به قلمرو داعش گريخته و در آنجا مخفي شوند .
بنابراين مي توان گقت كه امروزه «واقعيت» حضور عناصر و هم‏پيمانان داعش در افغانستان را نمي‏توان انكار كرد. اساساً وجود ظرفيت‏هاي بومي بسيار قوي در اين كشور، سبب انتشار و رشد چنين پديده‏هايي مي‏شود و آنها نيز در ميان‏مدت مي‏توانند جريان‏سازي كنند. با اين حال، چون مشروعيت داعش در خاستگاه اصلي آن يعني سوريه و عراق بر «مشروعيت مبتني بر موفقيت» بنا شده است، در افغانستان نيز داعش براي جذب نيرو و كسب مشروعيت بايد بتواند پس از اعلام حضور، برخي پيروزي‏ها و موفقيت‏ها را رقم بزند. لذا به‏رغم اعلام موجوديت داعش در افغانستان و قرار داشتن در مرحله جذب نيرو، اين گروه تا قبل از تثبيت جايگاه و تكميل شبكه اجتماعي و نظامي خود در خاك افغانستان، احتمالاً از اعلام رسمي «امارت خراسان بزرگ» وابسته به خلافت داعش پرهيز خواهد كرد .
علاوه براين به نظر مي‏رسد، «افغانستان» براي داعش به عنوان يك «هدف غايي» تعريف نشده بلكه هدف‏گذاري داعش تبديل بخش‏هايي از قلمرو اين كشور به «كانون ثانويه انتشار» است كه در اين صورت، «مقاصد» بعدي انتشار و انتقال داعش، مناطق پيراموني افغانستان يعني مرزهاي شرقي ايران، آسياي مركزي (روسيه) و سين‏كيانگ چين خواهد بود. لذا «انتشار» پديده‏ي داعش در افغانستان احتمالاً به معناي امتداد «خلافت» آنها به اين كشور و حكومت داعش بر افغانستان نيست، بلكه به احتمال قوي، اين سرزمين نقش يك «معبر» و «سكوي پرتاب» را در راهبردهاي داعش و حاميانش ايفا خواهد كرد.

 به مناسبت روز جهانی کتاب، شماری از نهادی فرهنگی نمایشگاه کتابی را در شهر کابل راه‌اندازی کردند.
مسئولان برگزاری این نمایشگاه، می‌گویند که هدف آنان ترویج فرهنگ کتاب خوانی، تشویق نوجوانان و جوانان به کتاب خوانی است.
سوم ثور یا ۲۳ اپریل مصادف بود با روز جهانی کتاب و از این روز در تمام کشورها با برگزاری نمایشگاه‌های کتاب تجلیل می‌شود.
نمایشگاه کتاب در کابل برگزار شده که در کنار آن تابلوهای نقاشی و عکس نیز به نمایش گذاشته شده است.
این نمایشگاه از سوی موسسسه ویس و انتشارات رحمت با همکاری موسسه تساوی و شماری دیگر از نهادهای همکار روز گذشته در غرب کابل آغاز به کار کرده و برای سه روز به روی بازدید کنند‌گان باز خواهد بود.
علی بهزاد، یکی از مسئولان برگزاری این نمایشگاه گفته است: «برگزاری نمایشگاه کتاب می‌تواند تاثیرات مثبت بالای فرهنگ کتاب خوانی در کشور داشته باشد.»
بهزاد گفت که در این نمایشگاه، کتاب‌هایی برای سنین مختلف به نمایش گذاشته شده و هم چنان برای جذاب شدن این نمایشگاه تابلو های نقاشی و عکس نیز به نمایش گذاشته شده است.
این در حالی است که فرهنگ کتاب خوانی در میان نوجوانان و جوانان در کشور خیلی کم رنگ به نظر می‌رسد و کمتر کسی از کتاب خانه‌ها و نمایشگاه‌ها دیدن می‌کنند.
مسئولان برگزاری این نمایشگاه ابراز امیدواری کردند که با برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی بتوانند تا جوانان را علاقمند به کتاب خواندن کنند.
در همین حال محمدعلی رجبی، یکی از بازدیدکنند‌گان این نمایشگاه با بیان این‌که ۳۰ سال جنگ باعث شده تا شمار بیشتری از مردم افغانستان از سواد محروم بمانند، گفت: « آدم‌های بی سواد که به دنبال کتاب نمی‌روند.»
او اظهار امیدواری کرد که نسل جوان افغانستان با استفاده از شرایط خوب کنونی عامل دگرگونی در جامعه شوند.
رجبی در مورد نمایشگاه گفت: «برای من نفس نمایشگاه خیلی جالب بود چون مردم را تشویق به مطالعه می‌کند.»
از سویی هم همایون هوتک، مسئول نشراتی انتشارات رحمت از خانواده‌ها خواست که فرزندانشان را به خریداری و خواندن کتاب تشویق و از آنان در این راستا حمایت کنند.

نخست وزیر پاکستان که حدودا نیمه ماه حوت گذشته و تنها چند روز قبل از آغاز حملات مرگبار عربستان به یمن، به ریاض سفر کرده بود، در اقدامی بی سابقه در میدان هوایی ریاض از سوی شخص پادشاه عربستان مورد استقبال قرار گرفت اما اتفاقاتی که بعد از حمله به یمن رخ داد، همه چیز را تغییر داد.
روز پنجشنبه گذشته هنگامی که محمد نواز شریف به همراه عالی ترین هیات سیاسی-نظامی پاکستان متشکل از فرمانده ارتش، وزیر دفاع و دو نفر از عالی‌‎ترین مقامات وزارت خارجه کشورش به عربستان سفر کرد، دیگر خبری از استقبال شاهانه از وی در میدان هوایی نبود و این بار استقبال از وی در فرودگاه در سطح وزیر داخله عربستان انجام شد.
در زمان سفر قبلی نخست وزیر پاکستان به ریاض، عربستان که نقشه‎ی شوم تشکیل ائتلافی برای حمله هوایی به یمن را در سر می‎پروراند، شاید تقریبا مطمئن بود که پاکستان، بدون چون و چرا، خواسته ریاض را برای پیوستن به این ائتلاف خواهد پذیرفت؛ خواسته‎ای که چند روز بعد از سفر اسفند ماه محمد نواز شریف و آغاز حمله به یمن، بطور رسمی از سوی منابع و رسانه‎های عربستان افشا شد.
اما همه چیز، آن‎گونه که سعودی‎ها انتظار داشتند پیش نرفت. پارلمان پاکستان با تصویب قطعنامه‎ای با اکثریت مطلق آرا، اعلام کرد که این کشور باید موضع بی‎طرفانه در قبال مساله یمن اتخاذ کند و با خودداری از پیوستن به ائتلاف حمله به یمن تحت رهبری ریاض، دستانش را به خون کودکان و زنان بی گناه و بی دفاع یمن آلوده نکند.
دولت پاکستان نیز همان‎گونه که قبل از تصویب قطعنامه پارلمان اعلام کرده بود، بطور رسمی اعلام کرد که به رای و تصمیم پارلمان احترام می‎گذارد و خود را وارد جنگ یمن نمی کند هرچند با هدف دلجویی از ریاض، همواره بر ضرورت حمایت از تمامیت ارضی و حاکمیت ملی عربستان درصورت وجود هرگونه تهدید علیه آن، تاکید کرده و تاکید می‎کند.
خشم برخی اعراب هم پیمان ریاض از تصمیم پارلمان پاکستان، بسیاری از حقایق را برملا کرد. زمانی‎که انور قرقاش یکی از مقامات ارشد امارات متحده عربی، قطعنامه تصویب شده از سوی پارلمان پاکستان را اتخاذ موضع مبهم از سوی اسلام آباد توصیف کرد و در اظهاراتی تهدید آمیز گفت که پاکستان بهای سنگینی بابت اتخاذ این موضع مبهم خواهد پرداخت، این واکنش تند مقامام اماراتی، خشم بسیاری از مردم و مقامات پاکستان در پی داشت و باعث ایجاد تنش و مشکلاتی در روابط پاکستان با هم پیمانان عرب خود از جمله عربستان سعودی شد.
عربستان که روز سه شنبه دو هفته پیش اعلام کرد حملات هوایی یک ماهه خود را به یمن متوقف کرده است، حتی تا روزها و ساعت‎های پایانی نزدیک به یک ماه حملات هوایی خود به یمن، مصرانه از پاکستان درخواست می‎کرد که به ائتلاف حمله به یمن بپیوندد اما پاکستان اگرچه اعلام کرد که خود را متعهد به دفاع و حمایت از مرزهای عربستان و تمامیت ارضی این کشور می‎داند، در عین حال درباره درخواست ریاض در پیوستن به ائتلاف حمله به یمن، دست رد به سینه عربستان زد.
پاکستان که به‎دقت در حال رصد کردن تحولات مهم منطقه ای و بین المللی از جمله رویدادهای بزرگ اخیر در روند مذاکرات گروه 1+5 با ایران است، بخوبی می داند که دوران موقت یکه تازی اعراب ثروتمند منطقه درحال سپری شدن است و باید تغییراتی در اصول سیاست خارجی خود به ویژه در قبال منطقه خاورمیانه ایجاد کند و در عین حال، نیاز دارد که با دلجویی از عربستان، این متحد ثروتمند را همچنان برای خود حفظ کند.
عربستان سعودی نیز کاملا نسبت به ایجاد فضای جدید در پاکستان، به ویژه بعد از همراه نشدن این کشور با ائتلاف حمله به یمن، آگاه است و به همین دلیل و با هدف تلاش برای حفظ افکار و عقاید مورد نظر خود در میان افکار عمومی پاکستان، دست به اقدامات و حربه‎های مذهبی زده و اخیرا وزیر امور مذهبی خود و بعد از آن نیز، امام جماعت کعبه را راهی پاکستان کرده است تا تبلیغ افراطی گری را در لفافه تبلیغات دینی، در پاکستان گسترش دهد.
اما شاید دیگر زمان مناسبی برای این کارها نباشد؛ افکار عمومی پاکستان که زمانی به شدت از عربستان دفاع می کردند و هرگونه انتقاد آشکار علیه سعودی ها در پاکستان یک امر غیرقابل قبول و غیرقابل تحمل تلقی می شد، اکنون در محافل و مجامع مختلف در پاکستان، بسیاری از مردم و مسوولان به صراحت به انتقاد شدید از سیاست های ریاض می پردازند و آن را به ضرر جهان اسلام می دانند.
جمع بندی کلی از آنچه طی بیش از یک ماه اخیر در روابط میان پاکستان و عربستان و نیز تغییراتی که در افکار عمومی پاکستان نسبت به عربستان اتفاق افتاده است، حکایت از آن دارد که این روابط این روزها دیگر آن حرارت و قرابت گذشته را ندارد و با مایوس شدن ریاض از همراهی مطلق اسلام آباد در همه شرایط، نشانه های روشنی از سردی این روابط نمایان شده است.

جولی بیشاپ وزیر امور خارجه استرالیا هفته گذشته به منظور گفت‎وگو با مقامات ایرانی روی موضوع مهاجرین ایران در استرالیا و برخی مسایل فیمابین به تهران سفر کرد.
خانم بیشاپ به هنگام ورود به ایران برای رعایت پروتکل حجاب یک روسری سیاه رنگ برسر کرده و روی آن یک کلاه سیاه نیز گذاشته بود. وب سایت روزنامه «سیدنی مورنینگ هرالد» استرالیا خبر ورود خانم بیشاپ به تهران را با این تیتر کار کرده است: وزیر امور خارجه با روسری و کلاه سیاه وارد تهران شد.
این رسانه استرالیایی می‎نویسد: به هنگام ورود خانم بیشاپ به تهران در یک گفت و گوی کوتاه مطبوعاتی او در پاسخ به سوالی درباره اینکه چرا شال سیاه خود را روی شانه‎هایش پهن کرده گفت: این طور راحت‎تر است.
به هرحال، رعایت این اصل اخلاقی در کشورهای اسلامی از سوی یک مقام خارجی نشان می‎دهد که پای‎بندی به اصول حاکم اجتماعی برای آنان از اهمیت به سزایی برخودار است. مقید بودن به اصول اجتماعی و هنجارهای رایج اجتماعی که از نظر یک جامعه ارزش به شمار می‎آیند، چیزی است که نباید از نظر دور داشت. این درحالی است که متأسفانه چنین نگاهی در میان برخی از شهروندان مسلمان کشورهای اسلامی به چشم نمی‎خورد و این امر مایه‎ی سرافگندگی ماست.